Η φρικτή καθημερινότητα και τα αδιέξοδα σε ένα μπορντέλο του Μπαγκλαντές

Η φωτογράφος Sandra Hoyn ταξίδεψε στο Μπαγκλαντές στις αρχές της χρονιάς, όπου πέρασε περίπου ένα μήνα μέσα και γύρω από τα πορνεία Kandapara, φωτογραφίζοντας τις «εργαζόμενες» και τους πελάτες τους

Όλη η δουλειά της αποτέλεσε το υλικό του βιβλίου «The Longing of Others». Με έδρα στο κέντρο της πόλης της Tangail στις όχθες του ποταμού Louhajang, αυτό το μπορντέλο, είναι ένα από τα πολλά νόμιμα σπίτια του Μπαγκλαντές και φιλοξενεί σχεδόν 900 εργαζόμενες του σεξ. Όταν η Hoyn διάβασε ότι το Μπαγκλαντές είναι μία από τις λίγες μουσουλμανικές χώρες που έχουν νομιμοποιήσει αυτό το επάγγελμα, ήταν περίεργη για τη ζωή των γυναικών στα πορνεία.
Οι δεσμοί ανάμεσα στη φωτογραφία και την «εργασία» του σεξ δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να αποτελέσουν υλικό μυθιστορήματος. Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για τους οποίους ένας φωτογράφος μπορεί να προσεγγίσει το θέμα αυτό. Αξίζει την περιέργεια, τη συμπάθεια, οι οποίες μερικές φορές συγχέονται με τη συμπόνια ή μια ηδονοβλεπτική διάθεση. Για τη Sandra Hoyn, το έργο αυτό είναι μια αλληλοεπικάλυψη της τέχνης και του ακτιβισμού.
Το «Longing of Others» , είναι από πολλές απόψεις μια μορφή δημόσιας τέχνης. Η Hoyn έπρεπε να αναπτύξει προσεκτικά μια αίσθηση εμπιστοσύνης με τις γυναίκες που γνώρισε, για να είναι τελικά σε θέση να τις φωτογραφίσει σε πιο οικεία πλαίσια. Ορισμένες από αυτές τις στιγμές ήταν συγκλονιστικές γι `αυτήν ως φωτορεπόρτερ.
«Το να φωτογραφίζω την Pakhi, ένα 15χρονο κορίτσι, με έναν πελάτη που δεν της άρεσε καθόλου, ήταν μια κακή εμπειρία» γράφει η Hoyn, «Ένιωσα σαν να ήμουν εγώ που την κακομεταχειρίζεται, όταν τραβούσα τις φωτογραφίες. Αλλά πίεσα τον εαυτό μου να το κάνει. Δεν θα ήταν πραγματικότητα αν δεν το έδειχνα. Ήρθε μια ομάδα πέντε ανδρών που όλοι ήθελαν να κάνουν σεξ μαζί της, ο ένας μετά τον άλλον. Αυτό ήταν φρικτό».
Παρά τις συνθήκες διαβίωσης και τη φύση της εργασίας, οι γυναίκες που φωτογράφησε η Hoyn, μοιράστηκαν στιγμές της ζωής τους μαζί της, μέσα σε αυτό το πορνείο - το σπίτι τους. Ενώ οι γυναίκες θα μπορούσαν να προσπαθήσουν για να απελευθερωθούν από αυτό το επάγγελμα, τις περισσότερες φορές προτιμούν να κρατήσουν την αίσθηση της προστασίας μέσα στο πορνείο, από το να αντιμετωπίζουν, όπως λένε, τα καυστικά βλέμματα της κοινωνίας που βρίσκεται πέρα από τον τοίχο.
Υπάρχει μια απόσταση μεταξύ της Hoyn και των θεμάτων της, ενώ «δουλεύουν» και οι εκφράσεις τους παραμένουν αινιγματικές. Στα πιο ειλικρινή πορτρέτα, η φωτογράφος βρίσκεται πιο κοντά στο αντικείμενο της, όταν δεν είναι στη δουλειά. Παρά τη νομιμοποίηση της φύσης της εργασίας του σεξ στο Μπαγκλαντές, το έργο της Hoyn επιδιώκει να αποκαλύψει τον τρόπο με τον οποίο η πόλη Tangail και το υπόλοιπο του νομού, συμπεριφέρεται στις γυναίκες.

Η Kajol με έναν πελάτη. Νομίζει ότι είναι 17 ετών, αλλά δεν γνωρίζουμε την ακριβή ηλικία της. Ήταν παντρεμένη για 9 χρόνια. Η θεία της την πούλησε στον οίκο ανοχής Kandapara. Έχει ένα γιο 6 μηνών, τον Mehedi. Δύο εβδομάδες μετά τη γέννηση, ήταν αναγκασμένη να κάνει και πάλι σεξ με τους πελάτες. Λόγω του μωρού, της λένε, ότι οι «υπηρεσίες» της δεν είναι τόσο καλές.

Η 18χρονη Papia, με δύο πελάτες στο κρεβάτι, στο πορνείο Kandapara. Οι γονείς της πέθαναν όταν ήταν παιδί, και παντρεύτηκε μικρή. Μαζί με το σύζυγο της ήταν εθισμένοι στην ηρωίνη, και αυτή μπήκε φυλακή εξαιτίας αυτού. Λέει ότι η φυλακή ήταν το καλύτερο μέρος που υπήρξε ποτέ, γιατί κανείς δεν την χτυπούσε εκεί. Στη φυλακή, γνώρισε μια γυναίκα που αργότερα την έφερε στον οίκο ανοχής.

Γυναίκες περιμένουν πελάτες στο μπουρδέλο Kandapara στην Tangail.

Το πορνείο Kandapara στην Tangail είναι το παλαιότερο και το δεύτερο μεγαλύτερο στην πόλη. Λειτουργεί για περίπου 200 χρόνια. Κατεδαφίστηκε στις 12 Ιουλίου του 2014 από μια ομάδα ενόπλων ανδρών, που υποστηρίχθηκαν από την τοπική κυβέρνηση. Ιδρύθηκε και πάλι με τη βοήθεια των τοπικών ΜΚΟ. Περισσότερες από 900 εργαζόμενες του σεξ δουλεύουν εδώ και ζούνε μαζί με τα παιδιά τους.