Ν. Νικολόπουλος: Σοβαρά προβλήματα στον έλεγχο των μελών της Επιτροπής Ανταγωνισμού

Ο πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος Νίκος Νικολόπουλος με σειρά ερωτήσεών του στον Υπουργό Οικονομίας και Ανάπτυξης αποκάλυψε σοβαρά στοιχεία για πρώην μέλη της Επιτροπής Ανταγωνισμού και για την επαγγελματική τους ενασχόληση μετά την λήξη της θητείας τους στην Επιτροπή Ανταγωνισμού, καθώς και για την προβληματική διαδικασία ελέγχου όπως ορίζει ο Νόμος 3959/2011.

Η πρώτη ερώτηση κατατέθηκε στις 2/5/2017 και από την απάντηση της ενημερώθηκε η Βουλή ότι πραγματικά ο Νόμος 3959/2011 είναι προβληματικός όσον αφορά την διαδικασία ελέγχου της επαγγελματικής ενασχόλησης των μελών που αποχωρούν από την Επιτροπή Ανταγωνισμού. Προβληματικός διότι δεν ορίζει επακριβώς την διαδικασία και τα πρόσωπα που ελέγχουν την εφαρμογή του. Και αυτό παρότι τα πρόστιμα που ορίζει ο Νομοθέτης είναι εξοντωτικά για τα πρώην μέλη που παρέχουν υπηρεσίες άμεσα ή έμμεσα σε εταιρείες που εξετάστηκαν από την Επιτροπή Ανταγωνισμού κατά την θητεία τους (10 φόρες η συνολική τους αμοιβή).
Από την ίδια απάντηση ενημερώθηκε η Βουλή ότι ο πρώην αντιπρόεδρος της Επιτροπής Ανταγωνισμού κ. Λουκάς Δημήτρης, σύζυγος της Κοινοβουλευτικής εκπροσώπου της ΝΔ κ. Κεραμέως, αποχωρώντας από την Επιτροπή Ανταγωνισμού έγινε εταίρος με ειδίκευση στα θέματα Ανταγωνισμού στην δικηγορική εταιρεία Ποταμίτης-Βεκρής. Επίσης ενημερώθηκε η Βουλή ότι ο κ. Δανηλάτος Δημήτρης, πρώην μέλος της Επιτροπής Ανταγωνισμού, μετά την λήξη της θητείας του συνεργάζεται με την εταιρεία συμβούλων ΤΕΚΜΩΡ Α.Ε. (γεγονός που είχε ήδη αποκαλύψει η Βουλευτής κ. Καββαδία στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας).
Με νέα ερώτησή του ο πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος Νίκος Νικολόπουλος αναφέρει συγκεκριμένα στοιχεία για τα δυο πρώην μέλη της Επιτροπής Ανταγωνισμού, τις νέες τους επαγγελματικές δραστηριότητες και το γεγονός ότι εταιρείες που ελέγχθηκαν από την Επιτροπή Ανταγωνισμού κατά την θητεία τους είναι πελάτες της δικηγορικής εταιρείας Ποταμίτης-Βεκρής και της εταιρείας ΤΕΚΜΩΡ Α.Ε. Με την νέα ερώτηση ο κ. Νικολόπουλος ζητάει να γίνει ενδελεχής έλεγχος και για τα δυο πρόσωπα αλλά και για κάθε μέλος της Επιτροπής Ανταγωνισμού που αποχώρησε μετά την ισχύ του Ν3959/2011.iapopsi

Δύο μεγάλες περιόδους σκληρής λογοκρισίας έχει γνωρίσει μεταπολεμικά η χώρα μας. Την μία επίσημη, σκαιή και βάρβαρη επί δικτατορίας. Τη δεύτερη ανεπίσημη, μουγγή και δόλια επί Σημίτη. 

 Επρόκειτο κυριολεκτικά για τον άνθρωπο χωρίς κανένα χάρισμα αλλά τον τέλειο αχυράνθρωπο της οικονομικής εξουσίας. Για να ληστεύουν ανεμπόδιστα τη χώρα κι αυτός να κάνει πως δεν ξέρει. (Και το ίδιο κάνει ακόμα.) 

Την κατασκευή της εικόνας του είχαν αναλάβει εργολαβικά τα μεγάλα ΜΜΕ. Ήταν «ο σοβαρός», «ο εκσυγχρονιστής»,  «ο καταλληλότερος», «ο καλύτερος πρωθυπουργός που είχαμε».

 Και βέβαια, «ο πρωθυπουργός που μας έβαλε στην ΟΝΕ». 

Με απάτη που πληρώνουμε εφτά χρόνια τώρα, γιατί κάποιους ισχυρούς τους συνέφερε να μπούμε κι ας καταστραφούμε οι υπόλοιποι.   

Δεν επιτρεπόταν ο παραμικρός αντίλογος. Όποιος διατύπωνε διαφορετική θέση εξουδετερωνόταν ποικιλοτρόπως. Αν ήταν δημοσιογράφος απολυόταν και πέρναγε στα αζήτητα. 

Αν ήταν πολιτικός τον διέβαλαν ή τον γελοιοποιούσαν.   Αν ήταν συγγραφέας, σκηνοθέτης, καλλιτέχνης, έμπαινε στη μαύρη λίστα. Το όνομα και το έργο του αποκλείονταν από τα κρατικά κανάλια, τα μεγάλα ιδιωτικά και βέβαια τις μεγάλες εφημερίδες.   

Στο ανθρωπάκι είχαν φορέσει μια αστραφτερή μηντιακή πανοπλία. Και ήταν επιτακτική ανάγκη να μη φανεί ότι αποκάτω δεν υπάρχει τίποτα.     

Κυνηγήθηκαν αρκετοί δημοσιογράφοι και μεταξύ αυτών   απολύθηκε από το «Έθνος» που δούλευε χρόνια ο Βασίλης Ραφαηλίδης. Αυτός πήρε ανάποδες και  έκανε μήνυση στον πανίσχυρο πρώην εργοδότη του.    

Οι αιτιάσεις του ήταν δικονομικά σωστές αλλά δεν ήταν δυνατόν να υπάρξουν απτές αποδείξεις. Κατά τον δικηγόρο του χρειαζόταν κάποιους μάρτυρες, κάπως γνωστούς, να καταθέσουν υπέρ του.   

Ο Βασίλης παρά την εικόνα καυγατζή που εξέπεμπε ήταν ένας πολύ ευγενικός και διακριτικός άνθρωπος. Δεν θέλησε να βαρύνει κανέναν φίλο του. Ήξερε ότι θα σήμαινε τον αποκλεισμό του από τα  ΜΜΕ του Σημιταριού.   

Δεν ζήτησε από κανέναν να πάει μάρτυρας υπέρ του στο δικαστήριο. Αλλά και κανείς δεν προσφέρθηκε. Ίσως κάποιοι να μην το έμαθαν γιατί πουθενά δεν δημοσιοποιήθηκε. Ισχύει κι αυτό.   

Πήγα εγώ ως μοναδικός μάρτυρας, παρά τις αντιρρήσεις του. Όχι πως υπήρχε πιθανότητα να δικαιωθεί. Αλλά τουλάχιστον εμπόδισα τον Βασίλη να δείρει μέσα στο δικαστήριο τον μάρτυρα κατηγορίας εναντίον του.    

Ήταν ένας δημοσιογράφος από την ίδια εφημερίδα, δηλωμένος φίλος και θαυμαστής του Βασίλη που αιφνιδίως ανέβλεψε και τον έβγαλε άχρηστο.     Φυσικά, ούτε η δίκη που έγινε, εμφανίστηκε σε κανένα Μέσο. 

Πηγή: www.lifo.gr

Πηγή: http://anemosantistasis.blogspot.com/2017/07/blog-post_10.html#ixzz4m4tkugLx

Ο άνθρωπος χωρίς κανένα χάρισμα. Aπό τον Διονύση Χαριτόπουλο

Δύο μεγάλες περιόδους σκληρής λογοκρισίας έχει γνωρίσει μεταπολεμικά η χώρα μας. Την μία επίσημη, σκαιή και βάρβαρη επί δικτατορίας. Τη δεύτερη ανεπίσημη, μουγγή και δόλια επί Σημίτη. 

 Επρόκειτο κυριολεκτικά για τον άνθρωπο χωρίς κανένα χάρισμα αλλά τον τέλειο αχυράνθρωπο της οικονομικής εξουσίας. Για να ληστεύουν ανεμπόδιστα τη χώρα κι αυτός να κάνει πως δεν ξέρει. (Και το ίδιο κάνει ακόμα.) 

Την κατασκευή της εικόνας του είχαν αναλάβει εργολαβικά τα μεγάλα ΜΜΕ. Ήταν «ο σοβαρός», «ο εκσυγχρονιστής»,  «ο καταλληλότερος», «ο καλύτερος πρωθυπουργός που είχαμε».

 Και βέβαια, «ο πρωθυπουργός που μας έβαλε στην ΟΝΕ». 

Με απάτη που πληρώνουμε εφτά χρόνια τώρα, γιατί κάποιους ισχυρούς τους συνέφερε να μπούμε κι ας καταστραφούμε οι υπόλοιποι.   

Δεν επιτρεπόταν ο παραμικρός αντίλογος. Όποιος διατύπωνε διαφορετική θέση εξουδετερωνόταν ποικιλοτρόπως. Αν ήταν δημοσιογράφος απολυόταν και πέρναγε στα αζήτητα. 

Αν ήταν πολιτικός τον διέβαλαν ή τον γελοιοποιούσαν.   Αν ήταν συγγραφέας, σκηνοθέτης, καλλιτέχνης, έμπαινε στη μαύρη λίστα. Το όνομα και το έργο του αποκλείονταν από τα κρατικά κανάλια, τα μεγάλα ιδιωτικά και βέβαια τις μεγάλες εφημερίδες.   

Στο ανθρωπάκι είχαν φορέσει μια αστραφτερή μηντιακή πανοπλία. Και ήταν επιτακτική ανάγκη να μη φανεί ότι αποκάτω δεν υπάρχει τίποτα.     

Κυνηγήθηκαν αρκετοί δημοσιογράφοι και μεταξύ αυτών   απολύθηκε από το «Έθνος» που δούλευε χρόνια ο Βασίλης Ραφαηλίδης. Αυτός πήρε ανάποδες και  έκανε μήνυση στον πανίσχυρο πρώην εργοδότη του.    

Οι αιτιάσεις του ήταν δικονομικά σωστές αλλά δεν ήταν δυνατόν να υπάρξουν απτές αποδείξεις. Κατά τον δικηγόρο του χρειαζόταν κάποιους μάρτυρες, κάπως γνωστούς, να καταθέσουν υπέρ του.   

Ο Βασίλης παρά την εικόνα καυγατζή που εξέπεμπε ήταν ένας πολύ ευγενικός και διακριτικός άνθρωπος. Δεν θέλησε να βαρύνει κανέναν φίλο του. Ήξερε ότι θα σήμαινε τον αποκλεισμό του από τα  ΜΜΕ του Σημιταριού.   

Δεν ζήτησε από κανέναν να πάει μάρτυρας υπέρ του στο δικαστήριο. Αλλά και κανείς δεν προσφέρθηκε. Ίσως κάποιοι να μην το έμαθαν γιατί πουθενά δεν δημοσιοποιήθηκε. Ισχύει κι αυτό.   

Πήγα εγώ ως μοναδικός μάρτυρας, παρά τις αντιρρήσεις του. Όχι πως υπήρχε πιθανότητα να δικαιωθεί. Αλλά τουλάχιστον εμπόδισα τον Βασίλη να δείρει μέσα στο δικαστήριο τον μάρτυρα κατηγορίας εναντίον του.    

Ήταν ένας δημοσιογράφος από την ίδια εφημερίδα, δηλωμένος φίλος και θαυμαστής του Βασίλη που αιφνιδίως ανέβλεψε και τον έβγαλε άχρηστο.     Φυσικά, ούτε η δίκη που έγινε, εμφανίστηκε σε κανένα Μέσο. 

Πηγή: www.lifo.gr

Πηγή: http://anemosantistasis.blogspot.com/2017/07/blog-post_10.html#ixzz4m4tVjh3f

Ο άνθρωπος χωρίς κανένα χάρισμα. Aπό τον Διονύση Χαριτόπουλο

Δύο μεγάλες περιόδους σκληρής λογοκρισίας έχει γνωρίσει μεταπολεμικά η χώρα μας. Την μία επίσημη, σκαιή και βάρβαρη επί δικτατορίας. Τη δεύτερη ανεπίσημη, μουγγή και δόλια επί Σημίτη. 

 Επρόκειτο κυριολεκτικά για τον άνθρωπο χωρίς κανένα χάρισμα αλλά τον τέλειο αχυράνθρωπο της οικονομικής εξουσίας. Για να ληστεύουν ανεμπόδιστα τη χώρα κι αυτός να κάνει πως δεν ξέρει. (Και το ίδιο κάνει ακόμα.) 

Την κατασκευή της εικόνας του είχαν αναλάβει εργολαβικά τα μεγάλα ΜΜΕ. Ήταν «ο σοβαρός», «ο εκσυγχρονιστής»,  «ο καταλληλότερος», «ο καλύτερος πρωθυπουργός που είχαμε».

 Και βέβαια, «ο πρωθυπουργός που μας έβαλε στην ΟΝΕ». 

Με απάτη που πληρώνουμε εφτά χρόνια τώρα, γιατί κάποιους ισχυρούς τους συνέφερε να μπούμε κι ας καταστραφούμε οι υπόλοιποι.   

Δεν επιτρεπόταν ο παραμικρός αντίλογος. Όποιος διατύπωνε διαφορετική θέση εξουδετερωνόταν ποικιλοτρόπως. Αν ήταν δημοσιογράφος απολυόταν και πέρναγε στα αζήτητα. 

Αν ήταν πολιτικός τον διέβαλαν ή τον γελοιοποιούσαν.   Αν ήταν συγγραφέας, σκηνοθέτης, καλλιτέχνης, έμπαινε στη μαύρη λίστα. Το όνομα και το έργο του αποκλείονταν από τα κρατικά κανάλια, τα μεγάλα ιδιωτικά και βέβαια τις μεγάλες εφημερίδες.   

Στο ανθρωπάκι είχαν φορέσει μια αστραφτερή μηντιακή πανοπλία. Και ήταν επιτακτική ανάγκη να μη φανεί ότι αποκάτω δεν υπάρχει τίποτα.     

Κυνηγήθηκαν αρκετοί δημοσιογράφοι και μεταξύ αυτών   απολύθηκε από το «Έθνος» που δούλευε χρόνια ο Βασίλης Ραφαηλίδης. Αυτός πήρε ανάποδες και  έκανε μήνυση στον πανίσχυρο πρώην εργοδότη του.    

Οι αιτιάσεις του ήταν δικονομικά σωστές αλλά δεν ήταν δυνατόν να υπάρξουν απτές αποδείξεις. Κατά τον δικηγόρο του χρειαζόταν κάποιους μάρτυρες, κάπως γνωστούς, να καταθέσουν υπέρ του.   

Ο Βασίλης παρά την εικόνα καυγατζή που εξέπεμπε ήταν ένας πολύ ευγενικός και διακριτικός άνθρωπος. Δεν θέλησε να βαρύνει κανέναν φίλο του. Ήξερε ότι θα σήμαινε τον αποκλεισμό του από τα  ΜΜΕ του Σημιταριού.   

Δεν ζήτησε από κανέναν να πάει μάρτυρας υπέρ του στο δικαστήριο. Αλλά και κανείς δεν προσφέρθηκε. Ίσως κάποιοι να μην το έμαθαν γιατί πουθενά δεν δημοσιοποιήθηκε. Ισχύει κι αυτό.   

Πήγα εγώ ως μοναδικός μάρτυρας, παρά τις αντιρρήσεις του. Όχι πως υπήρχε πιθανότητα να δικαιωθεί. Αλλά τουλάχιστον εμπόδισα τον Βασίλη να δείρει μέσα στο δικαστήριο τον μάρτυρα κατηγορίας εναντίον του.    

Ήταν ένας δημοσιογράφος από την ίδια εφημερίδα, δηλωμένος φίλος και θαυμαστής του Βασίλη που αιφνιδίως ανέβλεψε και τον έβγαλε άχρηστο.     Φυσικά, ούτε η δίκη που έγινε, εμφανίστηκε σε κανένα Μέσο. 

Πηγή: www.lifo.gr

Πηγή: http://anemosantistasis.blogspot.com/2017/07/blog-post_10.html#ixzz4m4tVjh3f