«Όταν αυτοκτονεί ένα παιδί φταίμε όλοι. Εκτός απ’ το παιδί»...
Δυο χρόνια πριν, η 21χρονη Λίνα Κοεμτζή έπεσε από τον ένατο όροφο της φοιτητικής εστίας στη Θεσσαλονίκη. Δυο χρόνια μετά, τώρα δηλαδή, η μητέρα της απειλούσε κι εκείνη να πέσει από την ταράτσα του δικαστικού μεγάρου Γιαννιτσών επειδή...
οι αρχές δεν έχουν εξιχνιάσει ακόμα την υπόθεση: ο θάνατος του παιδιού της ήταν έγκλημα ή αυτοκτονία;
Η ιστορία της Λίνας απλή. Όταν ήταν ακόμα στο Λύκειο της μικρής της πόλης, έβγαλε με το κινητό ορισμένες ‘τολμηρές φωτογραφίες’. Το υλικό αυτό διακινήθηκε παράνομα (εννοείται) μέσα από το διαδίκτυο. Το κορίτσι διασύρθηκε στο σχολείο, στη γειτονιά, σε φίλους, σε γνωστούς κι αγνώστους. Δεν μπορούσε πια να βγει από το σπίτι της και να περπατήσει στο δρόμο χωρίς να τη συνοδεύουν χυδαία πειράγματα, σφυρίγματα και πρόστυχες ματιές. Η Λίνα κλείστηκε σπίτι της. Δεν τολμούσε να ξεμυτίσει από κει μέσα. Δεν τολμούσε. Δεν μπορούσε. Δεν άντεχε ν’ αντικρύσει κανέναν. Κι αναρωτιέται κανείς γιατί το έκανε. Γιατί ήταν έφηβη γι’ αυτό το έκανε. Και μόνο για την ευθυκρισία της δεν φημίζεται η περίοδος της εφηβείας.
Παρένθεση. Για τις ακρότητες της συγκεκριμένης ηλικίας δεν φταίει καλά και ντε το σπίτι. Κάποιος φορές ναι, αλλά όχι πάντα. Ο έφηβος πολύ περισσότερο θα επηρεαστεί από έναν άλλον έφηβο παρά από το γονιό του. Στους συνομήλικους τους λογοδοτούν τα παιδιά, όχι στη μάνα τους. Άρα αυτό που λέμε ‘ανατροφή΄ παίζει ρόλο, αλλά δεν είναι ο καθοριστικός παράγοντας. Κλείνει η παρένθεση.
Όταν η Λίνα μπήκε στο πανεπιστήμιο, μετακόμισε την Θεσσαλονίκη κι εκεί ο εφιάλτης της κορυφώθηκε. Πολλοί μιλάνε για ένα κύκλωμα που εκβιάζει νέες κοπέλες. Με όπλο κάποιο υλικό ‘ακατάλληλο για ανηλίκους’, τις εξωθεί στην πορνεία, στην διακίνηση ναρκωτικών ή και στα δυο. Κι όταν πια τις έχει στο χέρι θα τις οδηγήσει, από την μισόγυμνη φωτογράφηση στην πιο σκληρή πορνογραφία. Στο είδος της πορνογραφίας που όσο ανεβαίνει ο πήχης της βαναυσότητας, τόσο πιο προσοδοφόρα γίνεται.
‘Revenge porn’ ονομάζεται η online διασπορά πορνογραφικού υλικού χωρίς την συναίνεση των συμμετεχόντων, με σκοπό την εκδίκηση. Μια διαδικασία που τις περισσότερες φορές οδηγεί και στην εκμετάλλευση του υλικού με σκοπό το κέρδος. Ο νομικός όρος είναι ‘nonconsensual pornography’, δηλαδή πορνογραφία χωρίς συναίνεση, χωρίς συγκατάθεση. Για πολλά χρόνια, η πράξη αυτή σκόνταφτε στα κενά του νόμου.
Το 2017 το διοικητικό συμβούλιο της Νέας Υόρκης ζήτησε την προώθηση του σχετικού νομοσχεδίου. Τον Ιούνιο του 2018, η πολιτεία της Ουάσινγκτον και 38 ακόμα πολιτείες των ΗΠΑ ψήφισαν νόμο που απαγορεύει την παραγωγή ή τη διανομή μη συναινετικού πορνογραφικού υλικού. Πλημμέλημα θωρείται ακόμα με αφετηρία ποινής τα 1000 δολάρια και/ή φυλάκιση ενός έτους.
Η Λίνα Κοεμτζή πλήρωσε με τη ζωή της μια εφηβική επιπολαιότητα. Κι έπειτα έπεσαν πάνω της τα κοράκια του καθωσπρεπισμού να την θανατώσουν δεύτερη φορά: προκάλεσε. Πήγαινε γυρεύοντας. Καλά της κάνανε. Ας πρόσεχε. Δεν είχε αρχές από το σπίτι. Φταίνε οι γονείς.
Φταίνε οι γονείς. Λένε οι ‘άλλοι’ γονείς. Αυτοί που δίνουν τις αρχές, όπως εκείνοι τις εννοούν. Οι ‘άλλοι’ γονείς που, ενώ επιχαίρουν με την τραγωδία του ξένου παιδιού, θεωρούν τους εαυτούς τους κατάλληλους να αναθρέψουν το δικό τους. Κι έτσι μεταγγίζουν την κακοψυχιά τους από γενιά σε γενικά. Mην πάει στράφι τέτοιο DNA διαμάντι κρίμα απ’ το Θεό. Άλλωστε στο δικό τους παιδί δεν θα συμβεί ποτέ κάτι παρόμοιο. Έτσι δεν είναι; Οι ζωές των άλλων αφορούν τα παιδιά των άλλων. Ποτέ το δικό μας.
Η Λίνα θα ζούσε σήμερα αν η κοινωνία ήταν αλλιώς, αν οι νόμοι ήταν αλλιώς κι αν η γιαγιά μου είχε καρούλια. Κι όταν ένα παιδί αυτοκτονεί, φταίμε όλοι.
Εκτός από το παιδί.
Έλενα Ακρίτα
TA NEA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου