<<Μητροπολίτες, αρχιεπίσκοποι και επίσκοποι είχαν πολλών λογιών εισοδήματα. Πρώτο και κυριότερο από τα εκκλησιαστικά κτήματα που ανήκαν στους διάφορους καθεδρικούς ναούς.
Η Εκκλησία της Κορίνθου είχε παραδείγματος χάριν ένα εισόδημα από 1,500 Ισπανικά τάληρα το χρόνο ( το Ισπανικό τάληρο ισοδυναμούσε με ένα κολονάτο ή με 6 δραχμές). Η Εκκλησία της Λακεδαίμονος είχε περί τα 800. Της Χριστιανουπόλεως το ίδιο. Της Σαντορίνης από το κρασί μονάχα
περίπου 1,000Ισπανικά τάληρα. Και όλα αυτά ανήκαν δικαιωματικά στον επίσκοπο.
Ενα όμως επίσης πολύ σημαντικό εισόδημα ήταν τα λεγόμενα "τυχερά" των επισκόπων που ονομάζονταν επισήμως "επισκοπικά δικαιώματα" και ήταν τα ακόλουθα: Για μιά λειτουργία το κάθε χωριό έπρεπε να δώσει στον επίσκοπο 50-60 Τουρκικά πιάστρα και ένα κριάρι.. Για μνημόσυνα που ονομάζονταν 'προθέσεις" 10-50 πιάστρα. Για μνημόσυνα που γίνονταν στα σαράντα του νεκρού 50, 100 η και 200 πιάστρα. Τον καιρό του Καποδίστρια λένε πως σ' ένα τέτοιο μνημόσυνο πληρώθηκαν 2,000 πιάστρα....
Όταν οι Επίσκοποι έβγαζαν μιά άδεια γάμου εισέπρατταν 5, 10, ως 15 πιάστρα για τον πρώτο γάμο. Όποιος παντρευόταν για δεύτερη φορά έπρεπε να πληρώσει 25-30 πιάστρα. Και ο τρίτος γάμος στοίχιζε 50, 100 ή και 200 πιάστρα.
Αν βρισκόταν κανένα εμπόδιο για λόγους συγγένειας και τέτοια, ζητούσαν ότι ήθελαν για να διευκολύνουν τον ενδιαφερόμενο, και πολλές φορές υπέρογκα ποσά. Εκτός απο αυτά τα έξοδα για την άδεια ΄έπαιρναν 15 -30 πιάστρα, για να ευλογήσουν τον γάμο και άλλα τόσα για τα βαφτίσια. Για κηδεία 15 πιάστρα. Για ένα διαζύγιο όσα ήθελαν.
Αλλά και κάθε χριστιανική οικογένεια συνήθιζε να τους δίνει κάθε χρόνο δέκα παράδες (σημ: ένα πιάστρο= 40 παράδες, ένας παράς= τρία 'ασπρα, ένα πιάστρο = 4-5 Γαλλικά φράγκα αν και η ισοτιμία ήταν έντονα κειμενόμενη κυρίως λόγω παραχάραξης) και μιά ορισμένη ποσότητα από λάδι,σιτάρι, κρασί, μετάξι κ.α.
Οι Επίσκοποι μάλιστα είχαν επιβάλλει και ορισμένα έθιμα για να σταθεροποιήσουν αυτά τα πρόσθετα έσοδα. Μιά φορά το Πάσχα και άλλη μιά των Φώτων, τις 6 Ιανουαρίου. Σε μερικά νησιά ανήμερα των Φώτων οι επίσκοποι πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι για να το ευλογήσουν με αγιασμένο νερό.Από αυτόν λοιπόν και μόνο τον αγιασμό ο αρχιεπίσκοπος Σαντορίνης έβγαζε κάθε χρόνο 4,000 πιάστρα....
Κάθε παπάς έπρεπε απαραίτητα να κάνει στον καινούργιο επίσκοπο του ένα χρηματικό δώρο το λεγόμενο "φιλότιμο". Αυτό ήταν είτε ένα χρυσό νόμισμα,είτε στην χειρότερη περίπτωση ένα Ισπανικό τάληρο. Στα Θεοφάνεια θα έδινε πάλι ένα δώρο σε χρήμα και το Πάσχα ένα αρνί.Και για να έχει το δικαίωμα να ασκεί τα καθήκοντά του στην ενορία του πλήρωνε για κάθε χριστιανική οικογένεια το λιγότερο 20 παράδες το λεγόμενο "εμβατίκιον"...
Για να χειροτονήσουν έναν παπά έπαιρναν συνήθως κατα την κρίση τους απο 100 μέχρι 200 πιάστρα. Και αν τύχαινε νάναι ο παπάς παντρεμένος πολύ περισσότερα.
Μα και τα μοναστήρια που ήταν στην περιφέρεια της Επισκοπής πλήρωναν σημαντικά ποσά. Υπήρχαν δύο ειδών μοναστήρια: Τα "εφοριακά" λεγόμενα που υπάγονταν απ' ευθείας στον τοπικό επίσκοπο και πλήρωναν έναν ετήσιο φόρο, και τα "σταυροπηγιακά που υπάγονταν στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και έδιναν στον επίσκοπο της περιφέρειάς τους μιά φορά μονάχα, όταν πρωτοδιοριζόταν, ένα "φιλότιμο"....
Ζν πάρουμε σαν βάση αυτά τα "τυχερά" μπορούμε να χωρίσουμε τις τις επισκοπές σε σε τέσσερες κατηγορίες. Η πρώτη είχε εισόδημα 80,000περίπου Τουρκικά πιάστρα, η δεύτερη 60,000, η τρίτη 40,000 και η τέταρτη 25,000 πιάστρα. Και σ' αυτά δεν έχουμε υπολογίσει τα εισοδήματα της κάθε επισκοπής απο τα κτήματά της.>>
Δια το πιστόν :ΓΚΕΟΡΓΚ ΛΟΥΝΤΒΙΧ ΜΑΟΥΕΡ "Ο Ελληνικός λαός" Χαϊδελβέργη 1835 , Ελληνική έκδοση Αφοι Τολίδη Αθήνα 1976 σελ 273-275
ΥΓ...και
στο σκίτσο: Η σύλληψη του Αντώνη Κατσαντώνη στα Άγραφα,από
τουρκαλβανούς του Αλή πασά,στη μονή Ιωαννου του Προδρομου-Παλαιοκατουνα
Ευρυτανίας,προδομένος απ' τον ηγούμενο της μονής(όπως εικονίζεται).
Βίος Κατσαντώνη,Επαμ.Φραγκιστα εκδ.1862
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου