Προς ηλεκτρονικό ολοκληρωτισμό; Χθες φιμώνονταν κάποιοι, σήμερα ο Τραμπ, αύριο εμείς και τα παιδιά μας

dpoint | 

Με αφορμή τον αποκλεισμό του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ από το Twitter έχει ξεκινήσει μεγάλη συζήτηση παγκόσμια για το πού βρίσκεται η λεπτή “κόκκινη γραμμή” μεταξύ της λογοκρισίας και του δικαιώματος της ελεύθερης έκφρασης. Πολλά μπορεί να προσάψει κανείς στον Τραμπ. Αυτό είναι όμως άσχετο και ευτυχώς το αντιλαμβάνονται ακόμα και πολλοί από τους σφοδρότερους επικριτές του…

«Μπορεί να διαφωνώ μαζί σου αλλά θα κάνω το παν για να υπερασπίσω το δικαίωμά σου να ακούγεται η φωνή σου». Αυτή η παράφραση των αποφθεγμάτων του Βολταίρου, είναι η πεμπτουσία της Δημοκρατίας, στην οποία κατά τα άλλα όλοι ομνύουν. Ειδάλλως κινδυνεύουμε να εκτραπούμε σε μεταμοντέρνες καταστάσεις “ηλεκτρονικού ολοκληρωτισμού”.

Ήδη διάφοροι πολιτικοί στη Γαλλία και τη Γερμανία, οι οποίοι δεν χαρακτηρίζονται ως φίλα προσκείμενοι ιδεολογικά στον Τραμπ, κάθε άλλο, έχουν αρχίσει να εκφράζουν ανοιχτά τη δυσαρέσκεια και τον προβληματισμό τους για τη φίμωσή του από τα κοινωνικά δίκτυα. Μεταξύ αυτών των πολιτικών και η ίδια η καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ.

Το 1964 είχε γίνει διάσημο το Κίνημα για την Ελευθερία του Λόγου (Free Speech Movement) στο Πανεπιστήμιο του Berkley. Με τη συμμετοχή χιλιάδων φοιτητών, το Free Speech Movement αποτέλεσε ίσως την πρώτη μαζική πράξη ανυπακοής σε μια αμερικανική πανεπιστημιούπολη τη δεκαετία του ’60.

Οι φοιτητές ζητούσαν από τη διοίκηση του πανεπιστημίου να άρει την απαγόρευση των πολιτικών δραστηριοτήτων στην πανεπιστημιούπολη και να αναγνωρίσει το δικαίωμα των φοιτητών στην ελευθερία του λόγου και της ακαδημαϊκής ελευθερίας. Το Κίνημα για την Ελευθερία του Λόγου επηρεάστηκε από τη Νέα Αριστερά.

Σήμερα, η κληρονομιά αυτού του νεολαιίστικου κινήματος κινδυνεύει από τον ηλεκτρονικό ολοκληρωτισμό. Οι παλιοί αγώνες για την ελευθερία της έκφρασης και του λόγου θάβονται κυριολεκτικά κάτω από πρακτικές λογοκρισίας και φίμωσης με διάφορα ψευδο-επιχειρήματα περί ορθών πολιτικών και δικαιωματικής λογοκρισίας.

Στη σύγχρονη εποχή ένα άλλο κίνημα για την προάσπιση της ελευθερίας της έκφρασης και του λόγου έχει ξεπηδήσει. Πρόκειται για το Free Speech Union το οποίο δημιουργήθηκε για να προστατεύσει τα θύματα του ακαδημαϊκού bullying το οποίο έχει αρχίσει να διαδίδεται σαν τον κορονοϊό…

Όποιος ακαδημαϊκός ή φοιτητής τολμά να εκφέρει μία αντίθετη προς τη “νεοφιλελεύθερη ορθοδοξία” γνώμη, μια άποψη η οποία δεν θεωρείται πολιτικά ορθή, υφίσταται πρωτόγνωρο και παντελώς ξένο με το ακαδημαϊκό ήθος bullying. Υφίσταται ακόμα και διωγμό, που λαμβάνει τη μορφή του αποκλεισμού από ακαδημαϊκές ομιλίες.

Σημεία των καιρών; Αλήθεια, ποιος μπορεί να θεωρεί ότι είναι αποκλειστικός κάτοχος της “απόλυτης αλήθειας” και διεκδικεί τον ρόλο του (λογο)κριτή, ώστε να αποφασίζει τι είναι ορθό και τι όχι; Πού πήγε η αρχή της τεκμηριωμένης άποψης και της αντιπαράθεσης επιστημονικών επιχειρημάτων ως την εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση προόδου της ανθρωπότητας;

Να μη ξεχνάμε: Χθες φιμώνονταν οι “Χ” με διάφορες δικαιολογίες, σήμερα φιμώνονται οι “Ψ” με άλλες δικαιολογίες, αύριο θα είμαστε όλοι μας… μαζί και τα παιδιά μας. Σε έναν κόσμο που θα έχει δημιουργήσει ο δυτικός πολιτισμός, ο οποίος όμως θα αντιβαίνει στις υποτιθέμενες -πλέον- θεμελιώδεις αξίες του.