Οι σημαντικότερες ημερομηνίες και ο απολογισμός της φρίκης…
Ο καταστροφικός πόλεμος στη Συρία άρχισε στις 15 Μαρτίου 2011 και πλέον εισέρχεται στον...
έκτο χρόνο του.
Παραθέτουμε τις σημαντικότερες ημερομηνίες:
- 15 Μαρτίου 2011: Έναρξη πρωτοφανών διαδηλώσεων στη χώρα που κυβερνάται δια σιδηράς πυγμής επί 40 χρόνια από το καθεστώς Άσαντ (τον Χάφεζ αλ Άσαντ και στη συνέχεια τον γιο του, Μπασάρ). Μικρές διαδηλώσεις διαλύθηκαν βίαια στη Δαμασκό, αλλά στη νότια πόλη Ντεράα το κίνημα διαμαρτυρίας θα αποκτήσει δυναμική μετά τη σύλληψη και τον βασανισμό εφήβων, υπόπτων για το γράψιμο αντικαθεστωτικών συνθημάτων σε τοίχους.
Ουάσινγκτον, Παρίσι και Λονδίνο καταδικάζουν τη «βίαιη καταστολή των διαδηλωτών». Το καθεστώς καταγγέλλει «ένοπλη εξέγερση σαλαφιστικών ομάδων». Το κίνημα διαμαρτυρίας θα ριζοσπαστικοποιηθεί, με εκκλήσεις για πτώση του καθεστώτος, και θα επεκταθεί.
- 17 Ιουλίου 2012: Ο Ελεύθερος Συριακός Στρατός, η μεγαλύτερη συνιστώσα της εξέγερσης στον οποίο μετέχουν πολίτες που πήραν τα όπλα και στελεχώνεται από λιποτάκτες του συριακού στρατού, αρχίζει τη μάχη στη Δαμασκό, αλλά το καθεστώς ελέγχει στενά την πρωτεύουσα και την προασπίζει.
Τρεις ημέρες αργότερα, οι αντάρτες αρχίζουν η μάχη στη βόρεια επαρχία του Χαλεπίου, η οποία έκτοτε είναι διαιρεμένη στις περιοχές που ελέγχονται από τους αντάρτες και σε εκείνες που ελέγχονται από τις κυβερνητικές δυνάμεις.
- 30 Απριλίου 2013: Ο επικεφαλής της σιιτικής Χεζμπολάχ του Λιβάνου Χασάν Νασράλα αναγνωρίζει τη δέσμευση των μαχητών του κινήματος να πολεμήσουν στο πλευρό των συριακών κυβερνητικών δυνάμεων. Ο Άσαντ ανήκει στη θρησκευτική κοινότητα των Αλαουιτών (10% του πληθυσμού), που προέρχεται από το σιιτικό Ισλάμ, ενώ η πλειοψηφία του πληθυσμού είναι σουνίτες.
- 21 Αυγούστου 2013: Επίθεση σε δύο περιοχές που ελέγχονται από τους αντάρτες κοντά στη Δαμασκό. Οι κυβερνητικές δυνάμεις κατηγορούνται για χρήση του αερίου σαρίν (1.400 θάνατοι, σύμφωνα με την Ουάσινγκτον). Τον Σεπτέμβριο, μια ρωσο-αμερικανική συμφωνία για τη διάλυση του συριακού χημικού οπλοστασίου απομακρύνει την τελευταία στιγμή την απειλή αμερικανικών επιδρομών.
- 14 Ιανουαρίου, 2014: Οι τζιχαντιστές της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και το Λεβάντε καταλαμβάνουν τη βόρεια πόλη Ράκα έπειτα από μάχες με αντίπαλες ομάδες ανταρτών. Η Ράκα, είναι η πρώτη πρωτεύουσα επαρχίας της οποίας τον έλεγχο χάνει εξ ολοκλήρου το καθεστώς και γίνεται προπύργιο των τζιχαντιστών. Τέλη Ιουνίου, η τζιχαντιστική οργάνωση αυτοαποκαλείται Ισλαμικό Κράτος και κηρύσσει χαλιφάτο στις περιοχές που καταλαμβάνει στη Συρία και το γειτονικό Ιράκ.
Από το 2013, τζιχαντιστές, κυρίως μέλη του Μετώπου Αλ-Νόσρα (συριακό σκέλος της Αλ Κάιντα) είχαν επίσης ενισχύσει τη βάση τους στο βορρά.
- 9 Μαΐου 2014: Η παλιά πόλη της Χομς, στην κεντρική Συρία, που ονομάστηκε από τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης «πρωτεύουσα της εξέγερσης» πέφτει στα χέρια του στρατού έπειτα από πολιορκία δύο ετών και σκληρές μάχες. Οι αντάρτες θα αποχωρήσουν από την τελευταία συνοικία που ήλεγχαν στη Χομς στα τέλη του 2015.
- 26 Ιανουαρίου 2015: Το ΙΚ εκδιώκεται από το Κομπάνι, στα σύνορα με την Τουρκία, έπειτα από τέσσερις και πλέον μήνες σφοδρών μαχών των οποίων ηγούνταν οι κουρδικές δυνάμεις με την υποστήριξη του υπό τις ΗΠΑ συνασπισμού που διεξήγαγε επιδρομές εναντίον θέσεων των τζιχαντιστών. Οι Κούρδοι αποτελούν το 15% του πληθυσμού της Συρίας.
- 28 Μαρτίου 2015: Ένας συνασπισμός τζιχαντιστών, στον οποίο μετέχει το Μέτωπο Αλ Νόσρα και άλλες σουνιτικές ισλαμιστικές οργανώσεις καταλαμβάνει τη βορειοδυτική επαρχία Ιντλίμπ. Τον Μάιο, ο Άσαντ παραδέχεται ότι τα στρατεύματά του υπέστησαν ήττες. Τον Ιούλιο παραδέχεται «έλλειψη ανθρώπινου δυναμικού» στο στρατό.
- 30 Σεπτεμβρίου 2015: Μετά την έναρξη τον Σεπτέμβριο του 2014 των επιδρομών κατά του ΙΚ από τον διεθνή συνασπισμό υπό τις ΗΠΑ, η Ρωσία, σύμμαχος της Δαμασκού, αρχίζει αεροπορική εκστρατεία εναντίον των «τρομοκρατικών» οργανώσεων, συμπεριλαμβανομένου του ΙΚ. Ωστόσο αντάρτες και Δυτικοί κατηγορούν τη Μόσχα ότι θέτει κυρίως στο στόχαστρο άλλες οργανώσεις της αντιπολίτευσης παρά το ΙΚ. Ο συριακός στρατός θα πετύχει με ρωσική βοήθεια την ανακατάληψη εδαφών.
- 27 Φεβρουαρίου 2016: Με πρωτοβουλία της Ρωσίας και των ΗΠΑ, μια πρωτοφανής συμφωνία για την παύση των εχθροπραξιών τίθεται σε ισχύ μεταξύ των κυβερνητικών δυνάμεων και των ανταρτών, συντείνοντας κατά συνέπεια στην επανάληψη των ειρηνευτικών συνομιλιών μεταξύ των αντιμαχομένων πλευρών. Από την εκεχειρία εξαιρούνται οι τζιχαντιστικές οργανώσεις ΙΚ και Μέτωπο Αλ-Νόσρα που ελέγχουν περισσότερο από το 50% του συριακού εδάφους.
Ο εμφύλιος έχει προκαλέσει ανήκεστο βλάβη στη χώρα, καθώς με τις τελευταίες μελέτες, το περασμένο καλοκαίρι, οι συνολικές ζημιές που υπέστη η συριακή οικονομία από την έναρξη του εμφυλίου μέχρι και τα τέλη του 2014 ανήλθαν σε 203 δισεκατομμύρια δολάρια, ήτοι το 383% του ΑΕΠ που κατέγραψε η χώρα το 2010. Το 2015, το ΑΕΠ ανήλθε σε 30 δισεκατομμύρια δολάρια, μειωμένο κατά 60% σε σχέση με το 2010.
Την τετραετία δε 2015-2019 αναμένεται ένας μέσος ρυθμός ύφεσης της τάξης του 6,4%, λόγω των καταστροφών στις υποδομές και της δραματικής υποβάθμισης των συνθηκών ζωής του πληθυσμού. Φυσικό απότοκο όλης αυτής της καταστροφής, είναι και η πρωτοφανής προσφυγική κρίση που ακολούθησε.
Σύμφωνα με το Associated Press, εάν ο πόλεμος τελειώσει το 2020, το κόστος του θα έχει αγγίξει το 1,3 τρισεκατομμύριο δολάρια.
Οι στατιστικές της φρίκης
Εκτός από την οικονομία που καταστράφηκε, οι πολίτες της Συρίας είδαν φίλους, συγγενείς και γνωστούς να πέφτουν νεκροί σε αυτό τον καταστροφικό πόλεμο. Κατά τον ΟΗΕ περισσότεροι από 250.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν και 1.000.000 τραυματίστηκαν, ωστόσο αυτός ο πίνακας έχει καιρό να ανανεωθεί. Η ΜΚΟ Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ανεβάζει τον αριθμό σε 270.000, ενώ το think tank Syrian Center for Policy Research αναφέρει ότι 470.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν σε περιστατικά που συνδέονται ευθέως ή εμμέσως με τον πόλεμο.
Την ίδια ώρα σχεδόν ο μισοί από του 23 εκατομμύρια κατοίκους που είχε πριν τον πόλεμο η Συρία έχουν εκτοπιστεί στο εσωτερικό ή το εξωτερικό. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ περί τα 6,5 εκατομμύρια έχουν βρει καταφύγιο εντός Συρίας και άλλα 4,8 εκατομμύρια πρόσφυγες βρίσκονται σε γειτονικές χώρες – Ιορδανία, Λίβανο, Ιράκ και του Τουρκία.
Κατεστραμμένες πόλεις
Σε αυτά τα έξι χρόνια, ιστορικές πόλεις της Συρίας έχουν ισοπεδωθεί ολοσχερώς. Το Χαλέπι, η μεγαλύτερη πόλη και οικονομικό κέντρο της χώρας πριν τον πόλεμο, πλέον είναι ερείπια. Το ίδιο ισχύει και για τη Χομς, την τρίτη μεγαλύτερη πόλη, απ όπου ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα έχουν εξαφανιστεί. Σύμφωνα με έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας, οι ζημιές σε έξι πόλεις της Συρίας – Χαλέπι, Νταραά, Χάμα, Χομς, Ιντλίμπ και Λαττάκεια- στα τέλη του 2014 κοστολογούνταν στα 3,6 με 4,5 δισεκατομμύρια δολάρια.
Χαμένη κληρονομιά
Τέλος, ανυπολόγιστες είναι οι ζημιές στους αρχαιολογικούς θησαυρούς της Συρίας. Σχεδόν όλα τα μέρη που έχουν χαρακτηριστεί μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς από την UNESCO είτε καταστράφηκαν ολοσχερώς είτε σημειώθηκαν τεράστιες ζημιές: Το Χαλέπι, η αρχαία πόλη Μπόσρα και ο αρχαιολογικός χώρος της Παλμύρας η οποία κάποτε ονομαζόταν το μαργαριτάρι της ερήμου.
Κάποιοι χώροι έγιναν πεδία των μαχών, άλλοι ανατινάχτηκαν σκόπιμα από το Ισλαμικό Κράτος, όπως η Παλμύρα. Οι τζιχαντιστές εκεί κατέστρεψαν ρωμαϊκούς ναούς, ενώ έκλεψαν αγάλματα και άλλα εκθέματα από τα μουσεία για να τα πουλήσουν στη μαύρη αγορά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου