Η κ. Μπακογιάννη έχει από μέρες στο συρτάρι του γραφείου της την τελική λίστα με τα πέντε(ίσως και λιγότερα απ’ ότι ακούγεται) ονόματα που έχει προκρίνει να δώσει στο υπό ίδρυση «κίνημά» της, αποτέλεσμα πολύωρων συζητήσεων με τους στενούς συνεργάτες της.
Αλλά η χθεσινή αποκάλυψη του κ. Νίκου Χατζηνικολάου ότι ο νέος πολιτικός σχηματισμός θα ονομάζεται «Δημοκρατική Συμμαχία» ή ενδεχομένως «Κίνημα Δημοκρατικής Συμμαχίας» ή κάπως έτσι τέλος πάντων, μας μειώνει φυσικά την περιέργεια αλλά όχι το ενδιαφέρον, αφού πολιτικά δεν παίζει κανέναν απολύτως ρόλο, πλην του όρου «κίνημα».
Εν αρχή λοιπόν ήν ο λόγος. Ο λόγος είναι το πρόγραμμα το οποίο θα εμπεριέχεται στην Διακήρυξη της 21ης Νοεμβρίου ένα πρόγραμμα όπως όμως θα το διερμηνεύει και θα το χρωματίζει η Ντόρα Μπακογιάννη. Όχι μόνο εν αρχή αλλά συνεχώς και απαρέγκλιτα. Ρωτήσαμε τον αρμόδιο περί του Τύπου θέματα συνεργάτη της κ. Μπακογιάννη, κ. Γιάννη Οικονόμου, να μας δώσει μια γεύση για τα όσα θα ακούσουμε από την νέα αρχηγό το βράδυ του Σαββάτου. «Η κ. Μπακογιάννη θα είναι απολύτως ξεκάθαρη» μας είπε και συνέχισε με δόση καχυποψίας «θα πει τα πάντα με το όνομα τους, δηλαδή, θα ξεκαθαρίσει με αριθμούς και στοιχεία τι ακριβώς θα πρέπει να γίνει αυτή την ώρα για να σωθεί ο τόπος, δεν θα είναι μια γενική ομιλία αλλά μια ξεκάθαρη τοποθέτηση». Δεν είμαι βέβαιος εάν η δήλωση του κ. Οικονόμου εντάσσεται στο γενικό πλαίσιο διαρροών για καθαρά διαφημιστικούς λόγους ενόψει της ιδρυτικής εκδήλωσης ή όχι. Όπως όμως και νάχει όλη αυτό που θα ακούσουμε θα βασίζεται στην προσωπικότητα της ίδιας της κ. Μπακογιάννη αφού αυτή έχει εμπνευστεί το όλο εγχείρημα. Συνεπώς ο στόχος είναι ο λόγος και η πηγή εκπόρευσής του να τεθούν στο απυρόβλητο και πέραν πάσης κριτικής, ανεξάρτητα από την ρητορεία που θα χρησιμοποιήσει η νέα πολιτική Αρχηγός. Ο λόγος του Σωτήρα και η αγάπη των πιστών: Ιδού λοιπόν η διαλεκτική της νέας κοινωνικής πρότασης για αλλαγή. Ελπίδα η πράξη αυτή να συμπληρώσει τα χάσματα, να κινήσει τα πνεύματα και εν τέλει η λαϊκή δυσαρέσκεια που είναι διάχυτη σήμερα σε όλες τις κοινωνικές τάξεις και δυνάμεις να τροφοδοτήσει τα ρεύματα προς το νέο που θα υποσχεθεί η κ. Μπακογιάννη.
Η βασική συλλογιστική της νέα αρχηγού δεν είναι άλλη από την μελλοντική ενοποίηση των μικροαστικών δυνάμεων του τόπου που τείνουν σιγά-σιγά να ταυτιστούν σε πολλές περιπτώσεις με τις ακραίες εκφάνσεις των σκληρών συνδικαλιστικών της παραδοσιακής αριστεράς. Και αυτό γιατί αυτές οι κοινωνικές ομάδες έχουν χάσει προς το παρόν τον πολιτικό τους προσανατολισμό. Σε αυτό στοχεύει η κ. Μπακογιάννη, να τους επανατοποθετήσει σε έναν βασικό πολιτικό και αξιακό άξονα όπως ήταν πριν ακόμα διαρραγεί ο κοινωνικός ιστός από τις δραματικές εξελίξεις των τελευταίων δυο ετών.
Είναι απολύτως ευφυές-συνεπώς- να μιλήσει η κ. Μπακογιάννη για κίνημα και όχι για κόμμα γιατί όσοι δεχτούν να μετέχουν θα έχουν την αίσθηση ότι δεν είναι στην καρδιά ενός φθαρμένου κομματικού μηχανισμού με όσα μπορεί να θυμίζει αυτό, αλλά στην καρδιά ενός κινήματος το οποίο έχουν την δυνατότητα να διαμορφώσουν οι ίδιοι.
Η κ. Μπακογιάννη είναι προφανές ότι ξέρει καλά να ξεχωρίζει και επομένως να χρησιμοποιεί κατάλληλα τις πολιτικές έννοιες. Γιατί εάν αυτοοριζόταν ο νέος σχηματισμός ως κόμμα τότε θα έπρεπε να διαλέξει: Ή κόμμα αστικού χαρακτήρα στην μορφή- αλλά κυρίως σε οργανωτικές δομές και τον εκφερόμενο λόγο σε επίπεδο πολιτικής και ιδεολογίας- ή ένα κίνημα που καθημερινά θα επανατοποθετείται απέναντι στα πολιτικά πράγματα και κυρίως θα έχει την δυνατότητα να παίξει το ρόλο της «ψυχής του λαού». Η επιλογή αυτή δεν είναι καθόλου τυχαία εκ μέρους της κ. Μπακογιάννη. Γνωρίζει καλά ότι οι μορφές πολιτικής οργάνωσης(κόμμα, μέτωπο συνασπισμός) έχουν αποτύχει.
Η ιδεολογική αντιμετώπιση του όλου ζητήματος δεν είναι γνωστό ακόμα- και αναμένεται να το διαπιστώσουμε στην ομιλία της νέας Πολιτικού Αρχηγού το Σάββατο το βράδυ-εάν έγινε μετά από βαθύ πολιτικό και ιδεολογικό προβληματισμό. Όπως όμως και να έγινε σημασία έχει ότι η κ. Μπακογιάννη κατάλαβε ότι η αστική τάξη παραδοσιακά αλλά και περιστασιακά εκφράζεται ανάλογα με την περίοδο αποκλειστικά μέσα από τα δύο μεγάλα κόμματα. Συνεπώς αυτό που θέλει είναι να καταφέρει να αρθρώσει λόγο με αξιώσεις, να ακουστεί στη υπό διάλυση μικρομεσαία και μεσοαστική τάξη που μάλλον δεν έχει αυτή την ώρα πολιτικό φορέα που να μπορεί και εκφράσει τους πολιτικούς της προβληματισμούς. Αυτό θα είναι το ακροατήριο της κ. Ντόρας Μπακογιάννη. Άλλωστε έχουν προϋπάρξει του νέου σχηματισμού κοινωνικές δυνάμεις αλλά και πολιτικές δυνάμεις που είχαν κοινωνική ακρόαση και είναι εύκολο να συμμαχήσουν μεταξύ τους. Έχουν δηλαδή εκπαιδευτεί αυτές οι κοινωνικές ομάδες σε «συμμαχίες» τύπου «ελάτε να σωθούμε»!
Εν πολλοίς η κ. Μπακογιάννη θα επιχειρήσει ένα μεγάλο πολιτικό άλμα τόσο υπερβατικό που μάλλον ξεπερνάει και την ίδια αλλά δεν φαίνεται να έχει άλλου είδους επιλογές. Οι ιστορικές αντιφάσεις που προσδιορίζονται μέσα από την έννοια ενός κινήματος μένει να ξεπεραστούν αφού η νέα Αρχηγός ή Πρόεδρος θα κληθεί να συνεισφέρει στην ενότητα αυτού του νέου εγχειρήματος. Γιατί στα κινήματα υπάρχει ο αρχηγός και αυτός είναι που τελικά έχει ολόκληρη την ευθύνη της προσπάθειας.
φιμοτρο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου