Οι «αγανακτισμένοι» του ΠΑΣΟΚ φοβίζουν τον Γ. Παπανδρέου

Tης Χριστίνας Κοραή από enet.gr
«Αν μπορέσεις να κερδίσεις τον λαό, κερδίζεις το βασίλειο, αν χάσεις τον λαό, χάνεις το βασίλειο» Κομφούκιος
Οι μαραθώνιες δραματικές συνεδριάσεις του άτυπου υπουργικού συμβουλίου την περασμένη Δευτέρα, του Κοινοβουλευτικού Τομέα Εργασίας Οικονομικών του ΠΑΣΟΚ την Τρίτη και του Πολιτικού Συμβουλίου την Τετάρτη ήταν η κορύφωση του δράματος με τίτλο «Εσωκομματική αμφισβήτηση» που παίζεται στο κυβερνών κόμμα στη μ.Μ. (μετά Μνημόνιο) εποχή. Δεκάδες στελέχη του πολύπαθου κινήματος βγήκαν στα κάγκελα για τις αδικίες του μεσοπρόθεσμου προγράμματος. Και θα συνεχίσουν να βγαίνουν γιατί το Μνημόνιο 2 είναι επαχθές, άδικο και όλα δυστυχώς δείχνουν ότι θα είναι και αναποτελεσματικό όπως και το πρώτο…

Το ίδιο το ΠΑΣΟΚ πρώτο αμφισβητεί την οικονομική πολιτική που βυθίζει τη χώρα στην ύφεση και τους πολίτες στην απόγνωση. Αμφισβητεί τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου που έχει στοχοποιηθεί ανεπανόρθωτα. Αμφισβητεί σχεδόν στο σύνολό της την κυβέρνηση για την ανεπάρκεια και την αναποτελεσματικότητα που έχει επιδείξει από την ανασυγκρότηση του κράτους (Ραγκούσης και λοιποί) μέχρι την ασφάλεια των πολιτών (Παπουτσής και λοιποί) που όλο εξαγγέλλει σχέδια τα οποία μένουν στον αέρα.
Και βεβαίως αμφισβητεί τον ίδιο τον Γιώργο Παπανδρέου. Θα ήταν απίστευτος στρουθοκαμηλισμός να νομίζουν στο Μαξίμου ότι το μπαράζ των αμφισβητήσεων αφορούν τους άλλους και όχι τον πρωθυπουργό, τον «καπετάνιο» όπως τον αποκάλεσε ο Μίμης Ανδρουλάκης, που έτσι όπως πιλοτάρει το καράβι δύσκολα θα αποφύγει το παγόβουνο.
Το υπουργικό συμβούλιο της Πέμπτης έδωσε το πράσινο φως για το μεσοπρόθεσμο μετά τις αόριστες υποσχέσεις του Παπακωνσταντίνου ότι κάποια από τα πολύ προκλητικά μέτρα θα αντικατασταθούν με άλλα -το θέμα ποια- ή θα αναβληθούν για λίγους μήνες. Τίποτα όμως δεν ακυρώνεται. Γι’ αυτό και η ανακωχή είναι πρόσκαιρη. Οι αδύναμοι και οι μικρομεσαίοι συνθλίβονται. Η αγορά εξωθείται στα άκρα. Δεν δίνεται καμιά προοπτική. Μόνο απειλές εκτοξεύονται. Αν δεν παρθούν τώρα μέτρα το χρέος θα φτάσει τα 501 δισ. ευρώ το 2015, είναι ο νέος μπαμπούλας Παπακωνσταντίνου…
Μέσα στο κλίμα των εσωκομματικών αμφισβητήσεων που προκαλούν αναταράξεις στο κυβερνών κόμμα, προέκυψε και το κίνημα των Ελλήνων «αγανακτισμένων» που πήρε τη σκυτάλη από τους Ισπανούς «indignados». Ανεργοι, συνταξιούχοι, απολυμένοι, εργαζόμενοι, δημόσιοι υπάλληλοι, φοιτητές, γονείς με τα παιδιά τους ενώθηκαν σ’ ένα μωσαϊκό διαμαρτυρίας. Οταν τα συνδικάτα με το ζόρι μαζεύουν από δεκάδες μέχρι κάποιες ελάχιστες εκατοντάδες, οι «αγανακτισμένοι» κέρδισαν το στοίχημα της μαζικότητας και των μηνυμάτων.
Παρ’ όλα αυτά ο Γιώργος Παπανδρέου, αν χάσει το ραντεβού με την Ιστορία, θα είναι γιατί αυτοί που θα τον στήσουν θα είναι κυρίως οι δικοί «του». Το κίνημα των «αγανακτισμένων» του ΠΑΣΟΚ. Οι πολίτες που τον εμπιστεύτηκαν στις εκλογές του Οκτωβρίου του 2009 και κάποιοι από αυτούς ενώνουν τώρα τη φωνή τους με τους «αγανακτισμένους» του Συντάγματος και του Λευκού Πύργου ή μένουν στα σπίτια τους. Στελέχη και βουλευτές που δεν έχουν πια επιχειρήματα να δικαιολογήσουν στους ψηφοφόρους τους τη λαίλαπα των μέτρων. Ακόμη και υπουργοί που φοβούνται να κυκλοφορήσουν μήπως τους πετάξουν αβγά.
Την 5η δόση θα την πάρει η κυβέρνηση, στις αρχές Ιουλίου, παρά το σκωτσέζικο ντους. Μετά τον δάκτυλο Ομπάμα συναίνεσε η Μέρκελ και είναι πλέον πιθανή και η απόφαση για το νέο πακέτο βοήθειας 2012-2013 που θα έχει τελειώσει το δάνειο των 110 δισ. ευρώ και η Ελλάδα πάλι δεν θα μπορεί να βρει αγορές. Αλλά τα ανταλλάγματα θα είναι τόσο σκληρά που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τις κοινωνικές αντιδράσεις. Ο Ευριπίδης έγραψε ότι «όταν ο λαός εξεγείρεται και παραδίνεται στην οργή του, είναι μια φλόγα σφοδρή που μάταια προσπαθεί κανείς να σβήσει». Αν ο Παπανδρέου δεν ανακόψει το κίνημα των «αγανακτισμένων» του ΠΑΣΟΚ κατ’ αρχάς, αλλάζοντας ρότα, θα δει το τρένο να περνάει από μπροστά του. Και καλά εκείνος. Μην το δει και η χώρα…
Ακορντεόν
Αυτή η συναίνεση έχει γίνει ακορντεόν. Ανοίγει-κλείνει. Ο τελευταίος κύκλος των χαμένων ευκαιριών ξεκίνησε με τις συναντήσεις πρωθυπουργού – πολιτικών αρχηγών. Παπανδρέου – Σαμαράς βρήκαν κοινά σημεία. Γρήγορα τα ξέχασαν. Ηρθαν τα τελεσίγραφα των Ευρωπαίων «ή συναινείτε ή λεφτά γιοκ» και συγκλήθηκε το συμβούλιο πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Εγινε για να γίνει. Δεν είχε ατζέντα ουσιαστικής συναίνεσης. Δεν κατέληξε σε ένα «διά ταύτα». Ο Σαμαράς βρήκε την ευκαρία, σήκωσε ξανά τη σημαία τού «όχι». Μ’ αυτήν πήγε και στην Ευρώπη και τον περίμενε ψυχρολουσία. Ο Παπανδρέου στο υπουργικό πάλι θυμήθηκε τη συναίνεση. Στα λόγια. Πράξεις θα δούμε ποτέ;