Συνεβη σ ενα φιλο

Λεωφορείο για αεροδρόμιο. Οι μηνιαίες κάρτες (αυτές που φτήνυναν) δεν ισχύουν πια για αεροδρόμιο, πρέπει να βγάλεις εισιτήριο των 5€ από τον οδηγό. Δίνω 20€, με κοιτά σα να του έσφαξα τη μάνα: «ψιλά δεν έχεις;» (ενικός γιατί είμαστε κολλητοί). Όχι, του λέω (πόσο παράλογο να μην έχεις 5€ ακριβώς;). Με ενοχλημένο ύφος και
ξεφυσώντας, χωρίς να φύγει από τη στάση, πιάνει τα δύο χαρτονομίσματα των 10€ και τα τέσσερα των 5€ που ήταν ματσάκι μπροστά του. «Αφού έχετε ρέστα», του λέω, «γιατί το κάνετε θέμα;». «Άμα μου'ρθουν 5-6 με 20ρικα τι θα κάνω, ταμείο θα ανοίξω;» (πραγματικά, στον τέταρτο που θα ερχόταν με 20ρικο θα είχε πρόβλημα, οπότε λογικό να τσακωθεί με τον πρώτο). «Αφού πρέπει να βγάζουμε εισιτήριο από σας, δεν πρέπει να'χετε ταμείο;» του λέω. «Σιγά μην κάνω και χρηματαποστολή», απαντά. «Να πηγαίνετε να χαλάτε».

Μου έδωσε τα ρέστα και σε όλη τη διαδρομή ως το αεροδρόμιο μίλαγε στο κινητό με το φιλαράκι του για μεταχειρισμένες μηχανές. Διότι, ως γνωστόν, οι νόμοι στην Ελλάδα είναι σχετικοί.
Ακόμα μια φορά που φεύγω από Ελλάδα με αυτή την έντονη, πικρή επιθυμία να μην κάνω χρήση του εισιτηρίου επιστροφής...