Γράφει ο Μαυρογιαλούρος.
Επειδή έχω συνηθίσει να πηγαίνω κόντρα στο ρεύμα, οφείλω να σας πω ευθύς
εξ αρχής ότι δεν συμμερίζομαι καθόλου τους «ενθουσιασμούς» για το ότι
δεν ψήφισε τα άρθρα για τον Κόφτη και το Υπερταμείο και στη συνέχεια
παραιτήθηκε από βουλευτής η... βασιλική Κατριβάνου του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν συμμερίζομαι ούτε αυτό που λένε ορισμένοι ότι άρχισε να ξηλώνεται το πουλόβερ του Τσίπρα. Κι οι λόγοι είναι πολλοί…
Πρώτα απ όλα αν η κυρία του ΣΥΡΙΖΑ ήθελε να κάνει έστω και τώρα πραγματική αντίσταση, δεν θα ψήφιζε ναι επί της αρχής του νομοσχεδίου που ξεπουλά τη χώρα. Αυτό το ναι παραμένει ο 153ος κρίκος της προδοσίας. Αν ήθελε πράγματι να είναι καθαρή η στάση της, έπρεπε να ψηφίσει «όχι σε όλα» και να μην παραδώσει τη βουλευτική της έδρα. Τότε θα είχε κάποιο ουσιαστικό νόημα αυτό που έκανε.
Γιατί τα γράφω αυτά; Όχι μόνο επειδή είναι τα αυτονόητα για κάθε κανονικό άνθρωπο αλλά κι επειδή μαθαίνω ότι υπάρχει μπόλικο παρασκήνιο γύρω από την υπόθεση.
Κατ’ αρχάς η Β. Κατριβάνου είναι στέλεχος της εσωκομματικής ομάδας των «53» που έχει αρχηγό τον Τσακαλώτο (ναι…) και μέλη πέντε – έξι επίσης εν ενεργεία υπουργούς, που βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις με τον Τσίπρα για τη μοιρασιά της εξουσίας. Η Κατριβάνου δεν δημιούργησε κάποιο ουσιαστικό πολιτικό πρόβλημα στον Τσίπρα, αυτό που έκανε ήταν ότι λειτούργησε ως πιόνι σε ένα εσωκομματικό παιχνίδι διανομής ισχύος και ρόλων. Με απλά λόγια, οι «53» την θυσίασαν, από τα βουλευτικά έδρανα, για να δείξουν ότι μπορούν να παζαρεύουν και εν όψει του ανασχηματισμού και του συνεδρίου να διατηρούν και να αυξάνουν τα κεκτημένα τους.
Όμως ούτε κι ο Τσίπρας στενοχωρήθηκε ιδιαίτερα. Παράξενο; Καθόλου. Αντιθέτως αυτή η εξέλιξη τον βολεύει διότι έτσι πιστεύει ότι η φθορά από τα αριστερά του απορροφάται από μια ελεγχόμενη εσωκομματική αντιπολίτευση που την κρίσιμη ώρα θα «ξαναμαζευτεί» γύρω από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Μάλιστα, στελέχη που έζησαν από μέσα τα γεγονότα του περσινού καλοκαιριού θυμούνται ότι η Κατριβάνου μαζί με τη συνάδελφό της Καββαδία είχαν χρησιμοποιηθεί για να καταψηφίσουν το πρώτο πακέτο μέτρων, να βρει δικαιολογία ο Τσίπρας ότι έχασε και το συνταγματικό όριο των 120 βουλευτών και να πάει άρον – άρον στις εκλογές του Σεπτεμβρίου. Φυσικά και οι δυο βουλευτίνες ξαναμπήκαν στη λίστα και διορισμένες πια επανήλθαν στη Βουλή. «Γιατί να μην συμβεί κάτι ανάλογο και τώρα;» αναρωτιούνται οι ίδιοι άνθρωποι και δικαιολογημένα.
Ήδη πρέπει να σας πω κι αυτό: Έχει ξεσπάσει πόλεμος στις τάξεις των Λαφαζάνηδων, ΛΑΕ κλπ για τα …μάτια της Κατριβάνου. Άλλοι βγαίνουν και λένε ότι ακολούθησε «μια έντιμη στάση» και ότι «υπήρξε θύμα του Τσίπρα και της παρέας του» ενώ άλλοι ότι «ψήφισε ό,τι πιο βρόμικο θα μπορούσε να επιβληθεί», ότι «το έγκλημα στο οποίο συμμετείχε δεν ξεχνιέται» και απευθύνουν δημόσιες προειδοποιήσεις «να μη διανοηθεί κανείς να την κουβαλήσει αύριο-μεθαύριο σε καμιά εκδήλωση να μας πει την άποψή της…». Και μόνο αυτοί οι νέοι καβγάδες στους εξ αριστερών διαφωνούντες του Τσίπρα, κάνουν την Κουμουνδούρου να χαμογελά πονηρά.
Μέσα από τη σημερινή Βουλή και από το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, μην περιμένετε λοιπόν να έρθουν εξελίξεις. Θα το ξαναπώ, μόνο απ’ έξω…
Δεν συμμερίζομαι ούτε αυτό που λένε ορισμένοι ότι άρχισε να ξηλώνεται το πουλόβερ του Τσίπρα. Κι οι λόγοι είναι πολλοί…
Πρώτα απ όλα αν η κυρία του ΣΥΡΙΖΑ ήθελε να κάνει έστω και τώρα πραγματική αντίσταση, δεν θα ψήφιζε ναι επί της αρχής του νομοσχεδίου που ξεπουλά τη χώρα. Αυτό το ναι παραμένει ο 153ος κρίκος της προδοσίας. Αν ήθελε πράγματι να είναι καθαρή η στάση της, έπρεπε να ψηφίσει «όχι σε όλα» και να μην παραδώσει τη βουλευτική της έδρα. Τότε θα είχε κάποιο ουσιαστικό νόημα αυτό που έκανε.
Γιατί τα γράφω αυτά; Όχι μόνο επειδή είναι τα αυτονόητα για κάθε κανονικό άνθρωπο αλλά κι επειδή μαθαίνω ότι υπάρχει μπόλικο παρασκήνιο γύρω από την υπόθεση.
Κατ’ αρχάς η Β. Κατριβάνου είναι στέλεχος της εσωκομματικής ομάδας των «53» που έχει αρχηγό τον Τσακαλώτο (ναι…) και μέλη πέντε – έξι επίσης εν ενεργεία υπουργούς, που βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις με τον Τσίπρα για τη μοιρασιά της εξουσίας. Η Κατριβάνου δεν δημιούργησε κάποιο ουσιαστικό πολιτικό πρόβλημα στον Τσίπρα, αυτό που έκανε ήταν ότι λειτούργησε ως πιόνι σε ένα εσωκομματικό παιχνίδι διανομής ισχύος και ρόλων. Με απλά λόγια, οι «53» την θυσίασαν, από τα βουλευτικά έδρανα, για να δείξουν ότι μπορούν να παζαρεύουν και εν όψει του ανασχηματισμού και του συνεδρίου να διατηρούν και να αυξάνουν τα κεκτημένα τους.
Όμως ούτε κι ο Τσίπρας στενοχωρήθηκε ιδιαίτερα. Παράξενο; Καθόλου. Αντιθέτως αυτή η εξέλιξη τον βολεύει διότι έτσι πιστεύει ότι η φθορά από τα αριστερά του απορροφάται από μια ελεγχόμενη εσωκομματική αντιπολίτευση που την κρίσιμη ώρα θα «ξαναμαζευτεί» γύρω από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Μάλιστα, στελέχη που έζησαν από μέσα τα γεγονότα του περσινού καλοκαιριού θυμούνται ότι η Κατριβάνου μαζί με τη συνάδελφό της Καββαδία είχαν χρησιμοποιηθεί για να καταψηφίσουν το πρώτο πακέτο μέτρων, να βρει δικαιολογία ο Τσίπρας ότι έχασε και το συνταγματικό όριο των 120 βουλευτών και να πάει άρον – άρον στις εκλογές του Σεπτεμβρίου. Φυσικά και οι δυο βουλευτίνες ξαναμπήκαν στη λίστα και διορισμένες πια επανήλθαν στη Βουλή. «Γιατί να μην συμβεί κάτι ανάλογο και τώρα;» αναρωτιούνται οι ίδιοι άνθρωποι και δικαιολογημένα.
Ήδη πρέπει να σας πω κι αυτό: Έχει ξεσπάσει πόλεμος στις τάξεις των Λαφαζάνηδων, ΛΑΕ κλπ για τα …μάτια της Κατριβάνου. Άλλοι βγαίνουν και λένε ότι ακολούθησε «μια έντιμη στάση» και ότι «υπήρξε θύμα του Τσίπρα και της παρέας του» ενώ άλλοι ότι «ψήφισε ό,τι πιο βρόμικο θα μπορούσε να επιβληθεί», ότι «το έγκλημα στο οποίο συμμετείχε δεν ξεχνιέται» και απευθύνουν δημόσιες προειδοποιήσεις «να μη διανοηθεί κανείς να την κουβαλήσει αύριο-μεθαύριο σε καμιά εκδήλωση να μας πει την άποψή της…». Και μόνο αυτοί οι νέοι καβγάδες στους εξ αριστερών διαφωνούντες του Τσίπρα, κάνουν την Κουμουνδούρου να χαμογελά πονηρά.
Μέσα από τη σημερινή Βουλή και από το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, μην περιμένετε λοιπόν να έρθουν εξελίξεις. Θα το ξαναπώ, μόνο απ’ έξω…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου