ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΜΕΤΑ ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ
Δεν έχω κάνει τίποτα, αλλά φοβάμαι. Η φράση,
που εκμυστηρεύθηκε στο «Εθνος της Κυριακής» Ελληνας ακαδημαϊκός, έρχεται
να αποτυπώσει το αίσθημα που κυριαρχεί πια στην καρδιά πολλών Ελλήνων
της Κωνσταντινούπολης, κυρίως νεότερης ηλικίας.
Δεν έχω κάνει τίποτα, αλλά φοβάμαι. Η φράση,
που εκμυστηρεύθηκε στο «Εθνος της Κυριακής» Ελληνας ακαδημαϊκός, έρχεται
να αποτυπώσει το αίσθημα που κυριαρχεί πια στην καρδιά πολλών Ελλήνων
της Κωνσταντινούπολης, κυρίως νεότερης ηλικίας.
 |
Οχι, προφανώς και δεν έχουν καμία σχέση με τους
πραξικοπηματίες ή τα δίκτυα των γκιουλενιστών. Αλλά ναι, ανησυχούν.
Αλλοι προτάσσοντας την (αν)ασφάλεια στην καθημερινότητά τους, άλλοι την
αβεβαιότητα για το μέλλον, και άλλοι τις επιπλοκές στην τουρκική
οικονομία. Οι πολιτικές διώξεις δεν αγγίζουν άμεσα τη μικρή ελληνική
κοινότητα της Κωνσταντινούπολης, που παρακολουθεί το μεγάλο εσωτερικό
«ξεκαθάρισμα» περισσότερο σαν παρατηρητής από το περιθώριο.
«Μιλάμε για μια κοινότητα που πλέον απαρτίζεται κυρίως από άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, από ανθρώπους άνω των 65-70 ετών που δεν ασχολούνται με τα πολιτικά. Πολλοί από αυτούς μάλιστα λένε χαρακτηριστικά: "Εμείς έχουμε ζήσει τρία-τέσσερα πραξικοπήματα εδώ στην Τουρκία. Θα το ξεπεράσουμε κι αυτό". Δεν είναι ένα δυναμικό κοινό που προβληματίζεται με αυτά τα πράγματα» εξηγεί στο «Εθνος της Κυριακής» νεότερος σε ηλικία Ελληνας που ζει και εργάζεται στην Πόλη.
«Η κοινότητά μας είναι πολύ μικρή. Πλέον, στην Κωνσταντινούπολη έχουν απομείνει γύρω στους 2.000 Ελληνες. Είμαστε έξω από τις εσωτερικές πολιτικές αντιπαραθέσεις. Από αυτήν την άποψη, δεν αντιμετωπίζουμε προβλήματα στην καθημερινότητά μας» σημειώνει από την πλευρά του ο Γιώργος Θεοδωρίδης, Ρωμιός γεννημένος στην Πόλη. Οι πολιτικές εξελίξεις στην Τουρκία μπορεί, λοιπόν, να μην αγγίζουν άμεσα τους Ελληνες, αλλά οπωσδήποτε τους επηρεάζουν έμμεσα καθώς διαμορφώνουν ένα γενικότερο κλίμα αστάθειας και ανησυχίας.
Από την αρχή της χρονιάς έχουν πραγματοποιηθεί στην Κωνσταντιονούπολη τέσσερα τρομοκρατικά χτυπήματα (από ένα τους μήνες Ιανουάριο και Μάρτιο και δύο τον Ιούνιο) που κόστισαν τη ζωή σε συνολικά περισσότερους από 75 ανθρώπους. Εχει πραγματοποιηθεί επίσης και ένα αποτυχημένο στρατιωτικό πραξικόπημα που έμελλε να μετατρέψει σε πεδίο μάχης κομβικά (και εξόχως συμβολικά) σημεία της Πόλης, όπως είναι, για παράδειγμα, η γέφυρα του Βοσπόρου και η πλατεία Ταξίμ.
Τάσεις φυγής
«Εάν αύριο το πρωί συμβεί άλλο ένα περιστατικό, τότε μέχρι το μεσημέρι θα έχω πάρει το αεροπλάνο για την Ελλάδα» δηλώνει στο «Εθνος της Κυριακής» ο Κυριάκος Πεταλίδης, διευθυντής της ιστορικής ελληνικής εφημερίδας «Ηχώ της Πόλης», η οποία το 2017 συμπληρώνει 40 χρόνια έκδοσης. Δημοσιογράφος στο επάγγελμα, ο κ. Πεταλίδης βρέθηκε στην Κωνσταντινούπολη πριν από περίπου ενάμιση χρόνο για ένα τηλεοπτικό ρεπορτάζ... και έμεινε. «Είχα κουραστεί με τη μίζερη κατάσταση στην Αθήνα. Τότε ένιωθα πως εδώ ήταν καλύτερα και γι' αυτό ήρθα, αλλά πλέον δεν είναι» μας λέει ο διευθυντής της «Ηχούς» υπογραμμίζοντας κάτι στο οποίο αναφέρονται και πολλοί άλλοι Ελληνες: το γεγονός ότι η Κωνσταντινούπολη έχει ειδικά τα τελευταία χρόνια αλλάξει αισθητά. «Φαινομενικά, πλέον δεν υπάρχει κλίμα ανησυχίας. Στην πράξη ωστόσο όλοι ανησυχούμε. Αυτό φαίνεται από τον τρόπο με τον οποίο κινούμαστε καθημερινά μέσα στην Πόλη. Συνήθως παίρνουμε παράδρομους. Το γραφείο μου είναι πάνω στην Ταξίμ και πλέον πηγαίνω εκεί αποφεύγοντας τη λεωφόρο Ιστικλάλ» δηλώνει ο κ. Πεταλίδης από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής.
«Τα πράγματα καθημερινά γύρω μας δείχνουν ήρεμα αλλά το μέλλον είναι αμφίβολο. Υπάρχει φόβος ότι όλα μπορούν να αλλάξουν από τη μια στιγμή στην άλλη» συμφωνεί η Μαίρη Λάμπρου, καθηγήτρια ελληνικών, η οποία ζει και εργάζεται μόνιμα στην Κωνσταντινούπολη τα τελευταία τρία χρόνια. Ο κυρία Λάμπρου θυμάται τις ημέρες του πραξικοπήματος με τρόμο. «Στην αρχή ήμασταν σε πανικό. Δεν ξέραμε εάν πρέπει να φύγουμε από τη χώρα ή να μείνουμε. Στην πορεία, ωστόσο, η κατάσταση κάπως ομαλοποιήθηκε».
Ειδικότερα, ωστόσο, σε ό,τι έχει να κάνει με την Κωνσταντινούπολη, η επιστροφή στην «ομαλότητα» δεν ισοδυναμεί πλέον και με επιστροφή σε παλαιά «μεγαλεία».
Κλείνουν καταστήματα
«Είναι
μεγάλες οι αλλαγές που έχουν σημειωθεί τα τελευταία χρόνια στην Πόλη»
σημειώνει η κυρία Λάμπρου και συνεχίζει: «Πολλά καταστήματα έχουν
κλείσει και ο τουρισμός έχει πέσει αρκετά. Πλέον βλέπεις λιγότερους
επισκέπτες από τη Δύση και περισσότερους από την Ασία και την Ανατολή.
Το τελευταίο διάστημα, με όσα έχουν συμβεί, αισθάνεσαι έναν φόβο και μια
επιφυλακτικότητα στον κόσμο γύρω σου».Στις αλλαγές που έχουν
σημειωθεί τα τελευταία χρόνια στην Κωνσταντινούπολη εστιάζει και η
βιβλιοθηκονόμος Βάσια Χριστοδούλου, η οποία πλέον εργάζεται στη
γραμματεία του Συνδέσμου Υποστήριξης Ρωμαίικων Κοινοτικών Ιδρυμάτων
(ΣΥΡΚΙ). Η κυρία Χριστοδούλου μένει μόνιμα στην Πόλη τα τελευταία τρία
χρόνια. Την έχει επισκεφθεί ωστόσο και πολλές παλαιότερα, καθώς
προέρχεται από οικογένεια Κωνσταντινουπολιτών.
«Ο κόσμος είναι πλέον διαφορετικός εδώ. Εχει τονωθεί πολύ το θρησκευτικό στοιχείο. Πολύς κόσμος έχει έρθει εδώ από την Ανατολή. Αυτοί οι άνθρωποι βέβαια ποτέ δεν με ενόχλησαν. Δεν είχα φόβο. Ειδικά το τελευταίο διάστημα, ωστόσο, υπήρχε έξω πολύς κόσμος και σημειώθηκαν πολλές φασαρίες» δηλώνει η κυρία Χριστοδούλου στο «Εθνος της Κυριακής», υπογραμμίζοντας μάλιστα ότι πλέον είναι πολλοί εκείνοι που το σκέφτονται ακόμη και να φύγουν από την Πόλη.
Πολλά ερωτηματικά
Ο Γιώργος Θεοδωρίδης, ωστόσο, δεν είναι ένας από αυτούς. Γέννημα-θρέμμα
Κωνσταντινουπολίτης, ο 39χρονος δραστηριοποιείται επαγγελματικά στον
κλάδο της τεχνολογίας (επί του παρόντος ως υποδιευθυντής στην ιδιωτική
εταιρεία «ELIPS»), πράγμα που του επιτρέπει να έχει μια πιο ενδελεχή
εικόνα για τις τελευταίες εξελίξεις ειδικά στον χώρο της τουρκικής
οικονομίας. Και οι εν λόγω εξελίξεις πλέον φαντάζουν δυσοίωνες.
«Υπάρχουν πάρα πολλά ερωτηματικά σε οικονομικό επίπεδο μετά την απόπειρα
πραξικοπήματος». Τα χρηματιστήρια δείχνουν πλέον να ανακάμπτουν.«Στην
αγορά ωστόσο δεν κινείται τίποτα. Το Δημόσιο μοιάζει να έχει παραλύσει
και στον ιδιωτικό τομέα υπάρχει αμηχανία και φόβος για το αύριο» μας
λέει από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής ο κ. Θεοδωρίδης, ο οποίος
έχει ανάμειξη και στα θέματα της ελληνικής μειονότητας, ως σύμβουλος
πληροφοριακών συστημάτων στον ΣΥΡΚΙ και πρόεδρος του Πνευματικού και
Μορφωτικού Συνδέσμου Σμύρνης. «Προσπαθούμε ώστε να ξεπεραστεί αυτή η
φουρτούνα και να συνεχίσουμε κανονικά τη ζωή μας» συνεχίζει ο 39χρονος.
Από την άλλη, βέβαια, υπάρχουν και κάποιοι Ελληνες που αποφάσισαν λόγω των τελευταίων εξελίξεων να συνεχίσουν μεν κανονικά τη ζωή τους... αλλά εκτός Τουρκίας. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του ακαδημαϊκού Γιώργου Θεοτόκη, πρώην επίκουρου καθηγητή Ευρωπαϊκής Ιστορίας στο πανεπιστήμιο Φατίχ, που αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Κωνσταντινούπολη ως «ανεπιθύμητος» και πλέον βρίσκεται στη Λετονία.
Παράπονα για το προξενείο
Ανατρέχοντας σε εκείνα τα πρώτα κρίσιμα 24ωρα μετά τη νύχτα της 15ης προς 16η Ιουλίου, κάποιοι Ελληνες της Πόλης δεν παραλείπουν μάλιστα να εκφράσουν τη δυσφορία τους και για τη στάση του ελληνικού προξενείου. «Πολύς κόσμος επικοινωνούσε μαζί μου τα πρώτα 24ωρα και με ρωτούσε τι γίνεται. Δεν υπήρχε η απαιτούμενη οργάνωση από το ελληνικό προξενείο» δηλώνει νεαρή Ελληνίδα στο «Εθνος».
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΚΑΦΙΔΑΣ
gskafidas@pegasus.gr
• ‘Λιγότερο οικεία η Πόλη’
Οι περισσότεροι από τους Ελληνες που μας μιλούν συμφωνούν ότι η μεγαλύτερη πόλη της Τουρκίας έχει τα τελευταία χρόνια μεταμορφωθεί σε κάτι άλλο, ενδεχομένως λιγότερο οικείο προς αυτούς.
«Μιλάμε για μια κοινότητα που πλέον απαρτίζεται κυρίως από άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, από ανθρώπους άνω των 65-70 ετών που δεν ασχολούνται με τα πολιτικά. Πολλοί από αυτούς μάλιστα λένε χαρακτηριστικά: "Εμείς έχουμε ζήσει τρία-τέσσερα πραξικοπήματα εδώ στην Τουρκία. Θα το ξεπεράσουμε κι αυτό". Δεν είναι ένα δυναμικό κοινό που προβληματίζεται με αυτά τα πράγματα» εξηγεί στο «Εθνος της Κυριακής» νεότερος σε ηλικία Ελληνας που ζει και εργάζεται στην Πόλη.
«Η κοινότητά μας είναι πολύ μικρή. Πλέον, στην Κωνσταντινούπολη έχουν απομείνει γύρω στους 2.000 Ελληνες. Είμαστε έξω από τις εσωτερικές πολιτικές αντιπαραθέσεις. Από αυτήν την άποψη, δεν αντιμετωπίζουμε προβλήματα στην καθημερινότητά μας» σημειώνει από την πλευρά του ο Γιώργος Θεοδωρίδης, Ρωμιός γεννημένος στην Πόλη. Οι πολιτικές εξελίξεις στην Τουρκία μπορεί, λοιπόν, να μην αγγίζουν άμεσα τους Ελληνες, αλλά οπωσδήποτε τους επηρεάζουν έμμεσα καθώς διαμορφώνουν ένα γενικότερο κλίμα αστάθειας και ανησυχίας.
Από την αρχή της χρονιάς έχουν πραγματοποιηθεί στην Κωνσταντιονούπολη τέσσερα τρομοκρατικά χτυπήματα (από ένα τους μήνες Ιανουάριο και Μάρτιο και δύο τον Ιούνιο) που κόστισαν τη ζωή σε συνολικά περισσότερους από 75 ανθρώπους. Εχει πραγματοποιηθεί επίσης και ένα αποτυχημένο στρατιωτικό πραξικόπημα που έμελλε να μετατρέψει σε πεδίο μάχης κομβικά (και εξόχως συμβολικά) σημεία της Πόλης, όπως είναι, για παράδειγμα, η γέφυρα του Βοσπόρου και η πλατεία Ταξίμ.
 |
«Εάν αύριο το πρωί συμβεί άλλο ένα περιστατικό, τότε μέχρι το μεσημέρι θα έχω πάρει το αεροπλάνο για την Ελλάδα» δηλώνει στο «Εθνος της Κυριακής» ο Κυριάκος Πεταλίδης, διευθυντής της ιστορικής ελληνικής εφημερίδας «Ηχώ της Πόλης», η οποία το 2017 συμπληρώνει 40 χρόνια έκδοσης. Δημοσιογράφος στο επάγγελμα, ο κ. Πεταλίδης βρέθηκε στην Κωνσταντινούπολη πριν από περίπου ενάμιση χρόνο για ένα τηλεοπτικό ρεπορτάζ... και έμεινε. «Είχα κουραστεί με τη μίζερη κατάσταση στην Αθήνα. Τότε ένιωθα πως εδώ ήταν καλύτερα και γι' αυτό ήρθα, αλλά πλέον δεν είναι» μας λέει ο διευθυντής της «Ηχούς» υπογραμμίζοντας κάτι στο οποίο αναφέρονται και πολλοί άλλοι Ελληνες: το γεγονός ότι η Κωνσταντινούπολη έχει ειδικά τα τελευταία χρόνια αλλάξει αισθητά. «Φαινομενικά, πλέον δεν υπάρχει κλίμα ανησυχίας. Στην πράξη ωστόσο όλοι ανησυχούμε. Αυτό φαίνεται από τον τρόπο με τον οποίο κινούμαστε καθημερινά μέσα στην Πόλη. Συνήθως παίρνουμε παράδρομους. Το γραφείο μου είναι πάνω στην Ταξίμ και πλέον πηγαίνω εκεί αποφεύγοντας τη λεωφόρο Ιστικλάλ» δηλώνει ο κ. Πεταλίδης από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής.
«Τα πράγματα καθημερινά γύρω μας δείχνουν ήρεμα αλλά το μέλλον είναι αμφίβολο. Υπάρχει φόβος ότι όλα μπορούν να αλλάξουν από τη μια στιγμή στην άλλη» συμφωνεί η Μαίρη Λάμπρου, καθηγήτρια ελληνικών, η οποία ζει και εργάζεται μόνιμα στην Κωνσταντινούπολη τα τελευταία τρία χρόνια. Ο κυρία Λάμπρου θυμάται τις ημέρες του πραξικοπήματος με τρόμο. «Στην αρχή ήμασταν σε πανικό. Δεν ξέραμε εάν πρέπει να φύγουμε από τη χώρα ή να μείνουμε. Στην πορεία, ωστόσο, η κατάσταση κάπως ομαλοποιήθηκε».
Ειδικότερα, ωστόσο, σε ό,τι έχει να κάνει με την Κωνσταντινούπολη, η επιστροφή στην «ομαλότητα» δεν ισοδυναμεί πλέον και με επιστροφή σε παλαιά «μεγαλεία».
Κλείνουν καταστήματα
 |
«Ο κόσμος είναι πλέον διαφορετικός εδώ. Εχει τονωθεί πολύ το θρησκευτικό στοιχείο. Πολύς κόσμος έχει έρθει εδώ από την Ανατολή. Αυτοί οι άνθρωποι βέβαια ποτέ δεν με ενόχλησαν. Δεν είχα φόβο. Ειδικά το τελευταίο διάστημα, ωστόσο, υπήρχε έξω πολύς κόσμος και σημειώθηκαν πολλές φασαρίες» δηλώνει η κυρία Χριστοδούλου στο «Εθνος της Κυριακής», υπογραμμίζοντας μάλιστα ότι πλέον είναι πολλοί εκείνοι που το σκέφτονται ακόμη και να φύγουν από την Πόλη.
Πολλά ερωτηματικά
 |
Από την άλλη, βέβαια, υπάρχουν και κάποιοι Ελληνες που αποφάσισαν λόγω των τελευταίων εξελίξεων να συνεχίσουν μεν κανονικά τη ζωή τους... αλλά εκτός Τουρκίας. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του ακαδημαϊκού Γιώργου Θεοτόκη, πρώην επίκουρου καθηγητή Ευρωπαϊκής Ιστορίας στο πανεπιστήμιο Φατίχ, που αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Κωνσταντινούπολη ως «ανεπιθύμητος» και πλέον βρίσκεται στη Λετονία.
Παράπονα για το προξενείο
Ανατρέχοντας σε εκείνα τα πρώτα κρίσιμα 24ωρα μετά τη νύχτα της 15ης προς 16η Ιουλίου, κάποιοι Ελληνες της Πόλης δεν παραλείπουν μάλιστα να εκφράσουν τη δυσφορία τους και για τη στάση του ελληνικού προξενείου. «Πολύς κόσμος επικοινωνούσε μαζί μου τα πρώτα 24ωρα και με ρωτούσε τι γίνεται. Δεν υπήρχε η απαιτούμενη οργάνωση από το ελληνικό προξενείο» δηλώνει νεαρή Ελληνίδα στο «Εθνος».
 |
gskafidas@pegasus.gr
• ‘Λιγότερο οικεία η Πόλη’
Οι περισσότεροι από τους Ελληνες που μας μιλούν συμφωνούν ότι η μεγαλύτερη πόλη της Τουρκίας έχει τα τελευταία χρόνια μεταμορφωθεί σε κάτι άλλο, ενδεχομένως λιγότερο οικείο προς αυτούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου