Μάξιμος Μουμούρης: «Να ψάχνουμε για τη χαραμάδα που μπαίνει λίγο φως»
Το
ταλέντο και το ένστικτό του τον έχουν οδηγήσει σε θεατρικές παραστάσεις
με βάθος και νόημα, την ίδια στιγμή που οι ερμηνείες του δείχνουν το
καλλιτεχνικό του εκτόπισμα. Ο Μάξιμος Μουμούρης, που πρωταγωνιστεί στην
παράσταση «Πνεύμονες - Lungs» στο θέατρο Tempus Verum Εν Αθήναις, μιλά
για το έργο, για τους φόβους του, περνώντας το μήνυμα ότι
η ζωή είναι ωραία!
Tι πραγματεύεται το κείμενο του ΜακΜίλαν; Ποια είναι τα στοιχεία που μιλούν στις καρδιές των θεατών;
Πραγματεύεται τη σχέση ενός ζευγαριού από τη στιγμή που φτάνουν στο σημείο που νιώθουν πως έχει φτάσει η στιγμή για το επόμενο βήμα στη σχέση τους, να κάνουν δηλαδή ένα παιδί, να παντρευτούν ίσως. Έτσι, ξεκινά μια πορεία διαφορετική στη σχέση τους και όλα πλέον θα αναθεωρηθούν, όλες οι βεβαιότητες αποδομούνται. Νομίζω πως αυτό είναι και το στοιχείο που επικοινωνεί με το κοινό, οι μεγάλες ερωτήσεις, ανασφάλειες οι αναθεωρήσεις που αν τις δεχθείς και κοιτάξεις ξανά τη ζωή σου μπορεί να έχει μεγάλο όφελος.
Ποια τα κοινά χαρακτηριστικά του ήρωα που υποδύεστε και του κ. Μουμούρη στην καθημερινότητά του;
Ο χαρακτήρας του Μακ Μίλαν είναι ή θέλει να είναι μακριά από δεσμεύσεις. Είναι μουσικός που μάλλον δεν έχει κυνηγήσει πραγματικά το όνειρό του. Προσπαθεί να τονώσει την εμπιστοσύνη της γυναίκας και μετριάσει την ανασφάλειά της δοκιμάζοντας μια νέα εργασιακή πορεία σε μεγάλη εταιρεία. Το γεγονός ότι τον προσλαμβάνουν ανάμεσα σε τόσα βιογραφικά δείχνει κατά τη γνώμη μου τις ικανότητές του αλλά και το πόσο δεν τις έχει αναδείξει. Εγώ πάλι, στο μόνο που ταιριάζω με τον ήρωα είναι πως είμαι ελεύθερος επαγγελματίας, χωρίς συγκεκριμένο ωράριο αλλά και πλήρες ωράριο παράλληλα. Δεν έχω κοινά και η αλήθεια είναι πως δεν τα αναζητώ. Πιο πολύ με ενδιαφέρουν να αντιληφθώ τις ανησυχίες του συγγραφέα που προβάλει μέσα από τη δραματουργία και να αντιληφθώ τις πράξεις των ηρώων του.
Πόσο δύσκολο είναι δύο ηθοποιοί να βρίσκονται μόνοι τους στη
σκηνή, προσπαθώντας με όπλο την ερμηνεία τους και μόνο να καθηλώσουν;
Είναι πάντα δύσκολο να ανεβαίνεις στη σκηνή, οι συνθήκες ορίζουν τις εκάστοτε δυσκολίες. Το να μην έχεις σκηνικά είναι μια πραγματικά τεράστια πρόκληση, όσο και η εγγύτητα με το κοινό, αλλά είναι ιδιαίτερα ελκυστική πρόκληση όσο και δοκιμή των δυνάμεων μας κάθε βράδυ. Χρησιμοποιώ πληθυντικό γιατί η Βάσω Καβαλιεράτου είναι ιδανικός συμπαίκτης σε αυτό το παιχνίδι έκθεσης.
Στην περίληψη του έργου, αναφέρεται: «Μα πώς να αποφασίσεις για το μέλλον σου, όταν αυτό προβλέπεται τόσο δυσοίωνο»; Έχετε κληθεί να σκεφτείτε την παραπάνω φράση στη ζωή σας;
Μα αν δεν προσφέρουμε ζωή στη ζωή θα πεθάνουμε νωρίτερα απ’ ότι προβλέπει το «δυσοίωνο μέλλον». Δεν θέλω να αποδεχθώ ένα τέτοιο μέλλον για εμένα και τα παιδιά μου και προσπαθώ να βλέπω την «αισιόδοξη πλευρά της ζωής», γιατί «η ζωή είναι ωραία».
Σας αγχώνει ότι μεγαλώνετε παιδιά στην Ελλάδα της κρίσης;
Νομίζω πως ισχύει το ίδιο όπως και στην προηγούμενη ερώτηση. Αυτό που προσπαθώ να μεταφέρω στα παιδιά μου είναι αυτοπεποίθηση και πως ακόμα και όταν όλα μοιάζουν μαύρα, να ψάχνουν για τη χαραμάδα που μπαίνει λίγο φως.
Φοβάστε περισσότερο την έλλειψη υλικών αγαθών ή αξιών;
Δε νομίζω πως υπάρχει ισορροπία, χωρίς ένα από τα δύο. Ο φόβος μετακινείται ανά περίοδο.
Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σας;
Ετοιμάζω την παράστασή μου για τον Ιούνιο που βασίζεται στο «Atom heart mother» των Pink Floyd, αλλά και στο σύνολο του έργου τους.
Ο κύκλος της τηλεόρασης έχει κλείσει για εσάς; Ειδικά, με τον τρόπο που έχει διαμορφωθεί η τηλεοπτική πραγματικότητα πλέον.
Καθόλου, απλώς οι συγκυρίες δε με έφεραν κοντά σε παραγωγή. Η πραγματικότητα στην ελληνική τηλεόραση συνεχίζει να είναι όπως τα τελευταία 4-5 χρόνια κατά τη γνώμη μου. Σε μια περίοδο που η ρευστότητα χαρακτηρίζει τα πάντα, η μικρή οθόνη προσπαθεί να βρει ένα στίγμα και να το διατηρήσει για κάποια χρόνια, μέχρι να επανέλθει η επόμενη περίοδος ανακατατάξεων.reader
η ζωή είναι ωραία!
Tι πραγματεύεται το κείμενο του ΜακΜίλαν; Ποια είναι τα στοιχεία που μιλούν στις καρδιές των θεατών;
Πραγματεύεται τη σχέση ενός ζευγαριού από τη στιγμή που φτάνουν στο σημείο που νιώθουν πως έχει φτάσει η στιγμή για το επόμενο βήμα στη σχέση τους, να κάνουν δηλαδή ένα παιδί, να παντρευτούν ίσως. Έτσι, ξεκινά μια πορεία διαφορετική στη σχέση τους και όλα πλέον θα αναθεωρηθούν, όλες οι βεβαιότητες αποδομούνται. Νομίζω πως αυτό είναι και το στοιχείο που επικοινωνεί με το κοινό, οι μεγάλες ερωτήσεις, ανασφάλειες οι αναθεωρήσεις που αν τις δεχθείς και κοιτάξεις ξανά τη ζωή σου μπορεί να έχει μεγάλο όφελος.
Ποια τα κοινά χαρακτηριστικά του ήρωα που υποδύεστε και του κ. Μουμούρη στην καθημερινότητά του;
Ο χαρακτήρας του Μακ Μίλαν είναι ή θέλει να είναι μακριά από δεσμεύσεις. Είναι μουσικός που μάλλον δεν έχει κυνηγήσει πραγματικά το όνειρό του. Προσπαθεί να τονώσει την εμπιστοσύνη της γυναίκας και μετριάσει την ανασφάλειά της δοκιμάζοντας μια νέα εργασιακή πορεία σε μεγάλη εταιρεία. Το γεγονός ότι τον προσλαμβάνουν ανάμεσα σε τόσα βιογραφικά δείχνει κατά τη γνώμη μου τις ικανότητές του αλλά και το πόσο δεν τις έχει αναδείξει. Εγώ πάλι, στο μόνο που ταιριάζω με τον ήρωα είναι πως είμαι ελεύθερος επαγγελματίας, χωρίς συγκεκριμένο ωράριο αλλά και πλήρες ωράριο παράλληλα. Δεν έχω κοινά και η αλήθεια είναι πως δεν τα αναζητώ. Πιο πολύ με ενδιαφέρουν να αντιληφθώ τις ανησυχίες του συγγραφέα που προβάλει μέσα από τη δραματουργία και να αντιληφθώ τις πράξεις των ηρώων του.
Είναι πάντα δύσκολο να ανεβαίνεις στη σκηνή, οι συνθήκες ορίζουν τις εκάστοτε δυσκολίες. Το να μην έχεις σκηνικά είναι μια πραγματικά τεράστια πρόκληση, όσο και η εγγύτητα με το κοινό, αλλά είναι ιδιαίτερα ελκυστική πρόκληση όσο και δοκιμή των δυνάμεων μας κάθε βράδυ. Χρησιμοποιώ πληθυντικό γιατί η Βάσω Καβαλιεράτου είναι ιδανικός συμπαίκτης σε αυτό το παιχνίδι έκθεσης.
Στην περίληψη του έργου, αναφέρεται: «Μα πώς να αποφασίσεις για το μέλλον σου, όταν αυτό προβλέπεται τόσο δυσοίωνο»; Έχετε κληθεί να σκεφτείτε την παραπάνω φράση στη ζωή σας;
Μα αν δεν προσφέρουμε ζωή στη ζωή θα πεθάνουμε νωρίτερα απ’ ότι προβλέπει το «δυσοίωνο μέλλον». Δεν θέλω να αποδεχθώ ένα τέτοιο μέλλον για εμένα και τα παιδιά μου και προσπαθώ να βλέπω την «αισιόδοξη πλευρά της ζωής», γιατί «η ζωή είναι ωραία».
Σας αγχώνει ότι μεγαλώνετε παιδιά στην Ελλάδα της κρίσης;
Νομίζω πως ισχύει το ίδιο όπως και στην προηγούμενη ερώτηση. Αυτό που προσπαθώ να μεταφέρω στα παιδιά μου είναι αυτοπεποίθηση και πως ακόμα και όταν όλα μοιάζουν μαύρα, να ψάχνουν για τη χαραμάδα που μπαίνει λίγο φως.
Φοβάστε περισσότερο την έλλειψη υλικών αγαθών ή αξιών;
Δε νομίζω πως υπάρχει ισορροπία, χωρίς ένα από τα δύο. Ο φόβος μετακινείται ανά περίοδο.
Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σας;
Ετοιμάζω την παράστασή μου για τον Ιούνιο που βασίζεται στο «Atom heart mother» των Pink Floyd, αλλά και στο σύνολο του έργου τους.
Ο κύκλος της τηλεόρασης έχει κλείσει για εσάς; Ειδικά, με τον τρόπο που έχει διαμορφωθεί η τηλεοπτική πραγματικότητα πλέον.
Καθόλου, απλώς οι συγκυρίες δε με έφεραν κοντά σε παραγωγή. Η πραγματικότητα στην ελληνική τηλεόραση συνεχίζει να είναι όπως τα τελευταία 4-5 χρόνια κατά τη γνώμη μου. Σε μια περίοδο που η ρευστότητα χαρακτηρίζει τα πάντα, η μικρή οθόνη προσπαθεί να βρει ένα στίγμα και να το διατηρήσει για κάποια χρόνια, μέχρι να επανέλθει η επόμενη περίοδος ανακατατάξεων.reader
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου