Με εικόνες και λέξεις, η Γερμανίδα φωτογράφος Sandra Hoyn * περιγράφει καθημερινές στιγμές ζωής των γυναικών που εργάζονται μέσα στο πορνείο Kandapara στο Μπαγκλαντές. Την καθημερινότητά τους, περά από τις προσφερόμενες υπηρεσίες γύρω από το σεξ, λούζουν μια σειρά από παραδοξότητες. Διάβασέ τις στο συνταρακτικό κείμενο που έγραψε περιγράφοντας όσα είδε, όσα βίωσε φωτογραφίζοντας.Το Μπαγκλαντές είναι μια από τις λίγες χώρες του μουσουλμανικού κόσμου όπου η πορνεία είναι νόμιμη. Το πορνείο Kandapara στην περιοχή Tangail είναι το παλιότερο και το δεύτερο μεγαλύτερο στη χώρα. Λειτουργούσε για περίπου 200 χρόνια. Το 2014 και μετά από δικαστική απόφαση οι αρχές το κατάστρεψαν. Οι 700 πόρνες αποσύρθηκαν από το χώρο χωρίς να προβάλουν αντίσταση.
Το Kandapara επαναλειτούργησε. Και αυτό έγινε με τη βοήθεια τοπικών Μ.Κ.Ο.
Πολλές γυναίκες γεννήθηκαν μέσα του. Μεγάλωσαν μέσα του. Δεν είχαν ιδέα που θα πήγαιναν όταν το πορνείο σταμάτησε τη λειτουργία του. Άνθρωποι προσκείμενοι με συμπάθεια στο Kandapara πιστεύουν πως οι άνθρωποι που δούλευαν εκεί ήταν και εκείνοι εργαζόμενοι. Πως υπήρχαν γυναίκες που απλώς δεν ήθελαν να κάνουν κάτι διαφορετικό στη ζωή τους. Οι ίδιες κάποια στιγμή διαδήλωσαν για τα εργασιακά τους δικαιώματα. Στο τέλος του 2014, η Μπαγκλαντεσιανή Γυναικεία Ένωση Δικηγόρων έπεισε τη δικαιοσύνη πως η έξωση του πορνείου ήταν παράνομη πράξη.
Σύντομα οι εργάτριες του σεξ επέστρεψαν σ’ έναν χώρο που εκτός από επαγγελματική έδρα είναι και σπίτι τους.
Σήμερα περιμετρικά της περιοχής που λειτουργεί το μπορντέλο υπάρχει τείχος ύψους δύο μέτρων. Στα στενά δρομάκια λειτουργούν μικρά εστιατόρια, τεϊοποτεία και μηχανήματα αυτόματης πώλησης αγαθών. Ο χώρος έχει τους δικούς του κανόνες, τη δική του ιεραρχία που διαφέρει ολοκληρωτικά της νόρμας που ακολουθεί η υπόλοιπη κοινωνία.
Μέσα στο δαιδαλώδες πορνείο οι γυναίκες ζουν κάτω από ένα ιδιόμορφο καθεστώς όπου η γραμμή που χωρίζει τη δύναμη από την αδυναμία είναι εξαιρετικά λεπτή. Πιο ευάλωτες είναι οι νεοεισερχόμενες στο επάγγελμα. Τις ονομάζουν «Δεσμευμένα κορίτσια». Οι ηλικίες τους παίζουν ανάμεσα στα 12 και 14 χρόνια. Τα κορίτσια αυτά προέρχονται από φτωχές οικογένειες και συχνά είναι θύματα trafficking. Δεν έχουν δικαίωμα στην ελευθερία.
Για την ακρίβεια δεν έχουν κανένα δικαίωμα. Είναι ιδιοκτησίας μίας «μαντάμ», έχουν χρέη, δεν επιτρέπεται να βγουν έξω από τους χώρους του Kandapara, δεν έχουν κανένα οικονομικό όφελος από την εργασία τους. Το καθεστώς αλλάζει όταν πληρώσουν τα χρέη τους. Και συνήθως αυτό συμβαίνει μετά από χρονικό διάστημα που απαιτεί ένα έως πέντε χρόνια. Όταν το χρέος τους σβηστεί είναι ελεύθερες να αρνηθούν πελάτες, να κρατήσουν χρήματα από τις υπηρεσίες τους.
Επίσης, από τη στιγμή που μια γυναίκα ξεχρεώσει είναι ελεύθερη να φύγει από το μπορντέλο. Όμως, είναι πολύ δύσκολο να επιβιώσουν στον έξω κόσμο κουβαλώντας το κοινωνικό στίγμα της πορνείας. Φαντάζει και είναι επόμενο να μην φεύγουν από αυτό το τεράστιο πορνείο και με τα εισοδήματά τους να βοηθούν οικονομικά της οικογένειές τους.
Ανεξάρτητα του τρόπου που οι εργαζόμενες φτάνουν στο Kandapara, πολλές από αυτές βρίσκουν το κουράγιο να ισορροπούν ανάμεσα στη ζωή εντός του χώρου εργασίας αλλά και του υπόλοιπου που της περιβάλλει. Υπάρχουν γυναίκες που αναζήτησαν καταφύγιο εκεί αποφεύγοντας τη βία των συζύγων τους ή για να ηρεμήσουν από τους κινδύνους που διέτρεχε η ζωή τους. Μια πόρνη, 17 ετών, απέρριψε απανωτές προτάσεις γάμου πιστού πελάτη της γιατί είχε αμφιβολίες γύρω από τη συμπεριφορά του εκτός του χώρου που έχει μάθει να επιβιώνει. Πίστευε πως θα προσεταιριζόταν τα χρήματα της. Προτίμησε να διατηρήσει την αυτονομία της ως εργάτρια του σεξ. Σύμφωνα με τον νόμο οι γυναίκες που μπορούν να εργαστούν ως πόρνες πρέπει να είναι άνω των 18 ετών. Η πλειοψηφία των γυναικών που ζουν και εργάζονται στο Kandapara είναι μικρότερες.
Οι πελάτες του πορνείου είναι αστυνομικοί, πολιτικοί, αγρότες, ψαράδες, βιομηχανικοί εργάτες, παρέες εφήβων. Κάποιοι απ’ αυτούς ψάχνουν απλώς σεξ. Άλλοι γυναικεία στοργή και παρέα.
Στους νεαρούς άνδρες του Μπαγκλαντές απαγορεύεται να κρατούν το χέρι νεαρής κοπέλας δημόσια. Εννοείται δεν μπορούν να ασκήσουν προγαμιαίο σεξ. Για όλους αυτούς τα μπορντέλα είναι χώροι που η ηθική δεν μανιπουλάρει τα πάντα. Η φωτογράφος Sandra Hoyn απαθανατίζοντας τη ζωή σ’ αυτό το μεγάλο μπορντέλο είδε πελάτες του να εισέρχονται απλά και μόνο για να πιουν τσάι με τις γυναίκες που ζουν εντός του.
Θα ήταν αδύνατο να καλέσουν μια γυναίκα που δεν γνωρίζουν να μοιραστούν κάτι σε δημόσια θέα. Στην ίδια λογική, πολλοί άνδρες που θέλουν να πιουν αλκοόλ αναζητούν άσυλο στο Kandapara. Το Ισλάμ απαγορεύει την κατανάλωση αλκοόλ. Στον χώρο του πορνείου μπορούν να το κάνουν ελεύθερα. Κατά τα άλλα οι γυναίκες που εργάζονται εκεί δεν κρύβουν το πρόσωπο τους φορώντας μπούργκα. Το κάνουν όταν επιστρέφουν στον πραγματικό κόσμο…
———————————–
* Η Sandra Hoyn
είναι freelance φωτογράφος και δημοσιογράφος. Ζει στο Αμβούργο. Το 2005
ολοκλήρωσε τις σπουδές της στη φωτογραφία στο University of Applied
Sciences Hamburg. Συνεργάζεται με περιοδικά και ΜΚΟ. Της αρέσουν πολύ τα
θέματα που έχουν να κάνουν με τα ανθρώπινα δικαιώματα, το περιβάλλον,
τις κοινωνίες των ανθρώπων. Ταξιδεύει διαρκώς. Έχει παρουσιάσει δουλειές
από ταξίδια της στην Ασία, την Αφρική, την Ευρώπη. Φωνογραφίες και
θέματά της έχουν φιλοξενηθεί σε έντυπα όπως οι Die Zeit, Zeit Campus,
Chrismon, Der Spiegel, stern, Missio Magazin, NEON, GEO, GEOlino και The
New York Times Lens Blog. Εκτός των άλλων η Hoyn, εντός 2016, πήρε το
δεύτερο βραβείο, κατηγορία «Καθημερινή Ζωή» στα Sony World Photography
Awards. Το 2014 επιλέχτηκε από το LensCulture ως ένα από τα 50 καλύτερα
και ανερχόμενα ταλέντα στον κόσμο της φωτογραφίας.
fragilemag
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου