Ο μυστικός φάκελος που “καίει” τη Ράϊκου [έγγραφα]
Ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα με εμπλεκόμενους εισαγγελικούς λειτουργούς, κρύβεται πίσω από τη λεγόμενη «υπόθεση Koriopolis», που εκδικάζεται αυτές τις ημέρες στο Πενταμελές Εφετείο της Αθήνας.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχει στη διάθεσή του το directnews.gr, η
κυρία Ελένη Ράϊκου με την ιδιότητα της προϊσταμένης της Εισαγγελίας
Πρωτοδικών Αθήνας (2011-2012) σε συνεργασία με την κυρία Πόπη
Παπανδρέου, που την ίδια περίοδο είχε την ιδιότητα της Οικονομικής
εισαγγελέως, μεθόδευσαν με τέτοιο τρόπο τα στοιχεία της προανακριτικής
δικογραφίας
έτσι, ώστε να θεωρηθούν στη συνέχεια άκυρες οι απομαγνητοφωνήσεις εκατοντάδων τηλεφωνικών συνομιλιών που είχαν νομίμως υποκλαπεί από την ΕΥΠ!
Η πρωτοφανής αυτή διαδικασία που ακολουθήθηκε από τις δύο λειτουργούς της Δικαιοσύνης είχε σαν αποτέλεσμα – όπως αποδεικνύεται από επίσημα έγγραφα – κάποιοι γνωστοί παράγοντες του ποδοσφαίρου να μείνουν στο δικαστικό απυρόβλητο, κάποιοι άλλοι να παραπεμφθούν αρχικά σε δίκη και στη συνέχεια να αθωωθούν με το “κόλπο” των παράνομων απομαγνητοφωνήσεων και κάποιοι να καταδικαστούν, τουλάχιστον σε πρώτο βαθμό, με επιλεκτικές τηλεφωνικές συνομιλίες…
Τα ερωτήματα
Για την «υπόθεση Koriopolis», που αφορούσε στημένους ποδοσφαιρικούς αγώνες και παράνομο στοιχηματισμό, την περίοδο 2008-2011, μετά το πέρας της προανάκρισης, η κυρία Παπανδρέου τον Ιούνιο του 2011 συνέταξε πολυσέλιδο πόρισμα και άσκησε ποινική δίωξη κατά 83 προσώπων (πρόεδροι και στελέχη ΠΑΕ, προπονητές, ποδοσφαιριστές, στελέχη της ΕΠΟ, κ.α).
Η ποινική δίωξη στηρίχθηκε κατά κύριο λόγο στις διαταχθείσες από την κυρία Ράϊκου άρσεις του απορρήτου τηλεφωνικών συνομιλιών των εμπλεκομένων προσώπων, οι οποίες επικυρώθηκαν με αντίστοιχα βουλεύματα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών.
Όταν όμως η δικογραφία διαβιβάστηκε στον τότε 9ο τακτικό ανακριτή, Γεώργιο Κασίμη, εκείνος διαπίστωσε ότι τα χιλιάδες φύλλα χάρτου, που υποτίθεται ότι αποτύπωναν τις υποκλαπείσες τηλεφωνικές συνομιλίες, ήταν… σκέτα “μπακαλόχαρτα”.
Έτσι, ο κ. Κασίμης στις 28/11/2011 με έγγραφό του προς την ΕΥΠ – το οποίο χαρακτήρισε ως «εξαιρετικά επείγον» - ζήτησε έγγραφη απάντηση στα εξής ερωτήματα:
1) Στη δικογραφία υπάρχουν 82 CD (σ.σ με τις τηλεφωνικές συνομιλίες) που φέρουν επί του σώματός τους την ανυπόγραφη φράση legal copy (νόμιμο αντίγραφο). Υπάρχει κάποιο πρωτότυπο;
2) Τα CD αυτά εισήχθησαν στη δικογραφία χωρίς διαβιβαστικό έγγραφο. Ποιος είναι ο αποστολέας;
3) Πως διακινήθηκαν τα CD; Ταχυδρομικώς ή χέρι με χέρι;
4) Σε ποια υπηρεσία (σ.σ της Εισαγγελίας) παραδόθηκαν;
5) Στη δικογραφία υπάρχουν κλασέρ με άγνωστο ακριβώς φύλλων χάρτου που περιέχουν δακτυλογραφημένες απομαγνητοφωνήσεις. Πώς εισήχθησαν στη δικογραφία οι απομαγνητοφωνήσεις αυτές;
6) Από ποιο φορέα έγιναν οι απομαγνητοφωνήσεις;
7) Πώς καθορίστηκε ποια σημεία των συνομιλιών θα απομαγνητοφωνηθούν [α) συνολικώς, β) εν περιλήψει και γ) καθόλου];
8) Με ποιο κριτήριο αναγράφηκε για κάποιες συνομιλίες ότι είναι “άνευ ενδιαφέροντος”; Γιατί δεν επισυνάφθηκαν και αυτές στη δικογραφία αφού, ούτως ή άλλως έγινε η επεξεργασία τους (κάποιο φυσικό πρόσωπο τις άκουσε, ώστε να αποφανθεί ότι δεν χρειάζονται να απομαγνητοφωνηθούν)
9) Για ποιο λόγο οι απομαγνητοφωνημένες συνομιλίες α) δεν φέρουν υπογραφές αυτών που τις απομαγνητοφώνησαν; β) δεν φέρουν (ενιαία ή μη) αρίθμηση; γ) είναι γραμμένες με διαφορετικές γραμματοσειρές και δεν έχουν ενιαία μορφή;
10) Ποιο φυσικό πρόσωπο παρέλαβε τις επίμαχες απομαγνητοφωνήσεις;
Και μόνο το έγγραφο αυτό του τότε τακτικού ανακριτή ήταν ικανό να τινάξει στον αέρα όλα τα στοιχεία της έρευνας που είχε διενεργήσει η κυρία Παπανδρέου με την καθοδήγηση της κυρίας Ράϊκου. Όμως η Δικαιοσύνη όπως ξέρουμε… είναι τυφλή! Κανείς αρμόδιος δεν είδε, ούτε άκουσε τίποτα!!!
Η απόρρητη απάντηση της ΕΥΠ
Την επομένη ακριβώς (29 Νοεμρίου 2011) ο τότε διοικητής της ΕΥΠ, Κωνσταντίνος Μπίκας, σε έγγραφό του, που χαρακτήρισε ως «ΑΠΟΡΡΗΤΟ», προς τον ανακριτή αλλά και την κυρία Ράϊκου (προς ενημέρωσή της) αναφέρει μεταξύ των άλλων:
- «Οι ογδόντα δύο (82) ψηφιακοί δίσκοι – CD στους οποίους αναφέρεστε αποτελούν γνήσια αντίγραφα από τα συστήματα επισυνδέσεων της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών και γι’ αυτό χαρακτηρίζονται ως νόμιμα αντίγραφα – legal copies.
- Πέραν των ανωτέρων, ουδέν άλλο παρεδόθη από την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών, προς την οποία σας παραπέμπουμε για περαιτέρω διευκρινήσεις».
Με άλλα λόγια, η τότε διοίκηση της ΕΥΠ υποστήριξε ότι χρησιμοποίησε για την καταγραφή των τηλεφωνιών συνομιλιών το λεγόμενο “αρχικοριό” και τις επιλεκτικές απομαγνητοφωνήσεις σε “μπακαλόχαρτα” τις διενήργησε είτε η κυρία Ράϊκου είτε η κυρία Παπανδρέου!
Η συγκάλυψη
Αντί λοιπόν να διαταχθεί τότε η νόμιμη απομαγνητοφώνηση – όπως επιτάσει η δικονομία - όλων ανεξαιρέτως των συνομιλιών που περιείχαν τα 82 CD, αποφασίστηκε (άραγε με ποια κριτήρια;) η επιλεκτική απομαγνητοφώνηση ελάχιστων μόνον συνομιλιών και η υπόθεση ανατέθηκε στη συνέχεια στον τότε εφέτη-ειδικό ανακριτή, Γεώργιο Καλόφωνο.
Με έκπληξή του και εκείνος διαπιστώνει, ότι από τη δικογραφία λείπουν οι αποδείξεις παράδοσης από την ΕΥΠ και παραλαβής από την Εισαγγελία Πρωτοδικών της Αθήνας των 82 CD με τις υποκλαπείσες τηλεφωνικές συνομιλίες.
Έτσι, στις 13 Μαρτίου 2012 συντάσσει έγγραφο προς την κυρία Ράϊκου ζητώντας να του διαβιβαστούν «επικυρωμένα αντίγραφα παράδοσης- παραλαβής των ψηφιακών δίσκων που απεστάλησαν από την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών σε εκτέλεση των υπ’ αριθμ. 172/2011, 334/2011, 771/2011 και 772/2011 βουλευμάτων του Συμβουλίου Πλημ/κών Αθηνών».
Στο «έγγραφο Καλόφωνου» απάντησε η κυρία Πόπη Παπανδρέου – προφανώς μετά από εντολή της κυρίας Ράϊκου – αποστέλλοντας, στις 13 Μαρτίου, 76 «επικυρωμένα αντίγραφα των αποδεικτικών παράδοσης-παραλαβής των ψηφιακών δίσκων…» (αριθμ. πρωτ. 158687/2012).
Κατασκευασμένες αποδείξεις
Όμως - όπως μπορεί να διαπιστώσει ακόμη και ένας πρωτοετής φοιτητής της Νομικής- οι εν λόγω αποδείξεις είναι κατασκευασμένες και μάλιστα με πολύ πρόχειρο τρόπο ειδικότερα:
α) Σε καμία από τις 76 αποδείξεις παραλαβής δεν υπάρχει υπογραφή του παραδίδοντος
β) Μόνο σε πέντε από τις 76 υπάρχει σφραγίδα της Εισαγγελίας Πρωτοδικών κάτω από τη λέξη ο παραλαβών και έτσι δεν προκύπτει αν οι αναφερόμενοι στις αποδείξεις ως «παραλαβόντες» είναι υπάλληλοι της Εισαγγελίας αρμόδιοι για την παραλαβή των 82 CD της ΕΥΠ
γ) Στο σύνολο των αποδείξεων έχει τεθεί η έντυπη σφραγίδα με την ένδειξη «Υπηρεσιακό Αντίγραφο – Αθήνα 13.03.2012 – Γραμματέας» και από κάτω 76 μονογραφές άγνωστου προσώπου!!!
Εδώ και τώρα έρευνα
Κάτω, λοιπόν, από αυτές τις συνθήκες και πρωτοφανείς για τη λειτουργία ενός δημοκρατικού πολιτεύματος διαδικασίες, κάποιοι που ίσως αποδειχθούν αθώοι κλείστηκαν στις φυλακές, κάποιοι που ίσως ήταν ένοχοι κατάφεραν να αθωωθούν και κάποιοι, λόγω του τρόπου που διεξήχθησαν οι απομαγνητοφωνήσεις των τηλεφωνικών συνομιλιών, δεν βρέθηκαν ποτέ στο εδώλιο του κατηγορούμενου.
Γι’ αυτό, φρονούμε ότι η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου οφείλει να διατάξει έρευνα, προκειμένου να διαπιστωθεί αν λειτουργοί της Δικαιοσύνης έχουν διαπράξει το αδίκημα της κατάχρησης εξουσίας κατά τη διερεύνηση ενός μεγάλου σκανδάλου.
Επίσης, για να διασωθεί- έστω και τώρα- το κύρος της Δικαιοσύνης, είναι απαραίτητο να εντοπιστεί, επιτέλους, ο φάκελος που περιέχει τα πρωτότυπα έγγραφα απόδειξης και παραλαβής των 82 CD της ΕΥΠ. Τον πήραν η κυρία Ράϊκου ή η κυρία Παπανδρέου στο σπίτι τους; Αν βρίσκεται “φυλαγμένος” σε κάποιο συρτάρι της Εισαγγελίας Πρωτοδικών, με βάση ποια δικονομική διάταξη έγινε κάτι τέτοιο; Από πότε, δηλαδή, η Εισαγγελία κρατάει πρωτότυπα αντίγραφα υπόθεσης που ήδη έχει φτάσει να εκδικάζεται ενώπιον του Πενταμελούς Εφετείου;
Και κάτι τελευταίο: Για ποιο λόγο δεν έγινε ποτέ, όπως προβλέπουν οι κείμενες διατάξεις, επίσημη απομαγνητοφώνηση όλων των τηλεφωνικών συνομιλιών; Ποια πρόσωπα ήθελαν να καλύψουν η κυρία Ράϊκου με την κυρία Παπανδρέου; Είναι αλήθεια ότι ανάμεσα σε αυτά ήταν και πολιτικοί; Δεν γνώριζαν, ότι οι επιλεκτικές απομαγνητοφωνήσεις και μάλιστα σε “μπακαλόχαρτα” θα κηρύσσονταν, από ένα Δικαστήριο που σέβεται το θεσμικό του ρόλο, ΑΚΥΡΕΣ και ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ, όπως τελικά έπραξε το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων; Ή μήπως αυτός ήταν ο τελικός τους σκοπός;
*του Στέλιου Βορίνα
έτσι, ώστε να θεωρηθούν στη συνέχεια άκυρες οι απομαγνητοφωνήσεις εκατοντάδων τηλεφωνικών συνομιλιών που είχαν νομίμως υποκλαπεί από την ΕΥΠ!
Η πρωτοφανής αυτή διαδικασία που ακολουθήθηκε από τις δύο λειτουργούς της Δικαιοσύνης είχε σαν αποτέλεσμα – όπως αποδεικνύεται από επίσημα έγγραφα – κάποιοι γνωστοί παράγοντες του ποδοσφαίρου να μείνουν στο δικαστικό απυρόβλητο, κάποιοι άλλοι να παραπεμφθούν αρχικά σε δίκη και στη συνέχεια να αθωωθούν με το “κόλπο” των παράνομων απομαγνητοφωνήσεων και κάποιοι να καταδικαστούν, τουλάχιστον σε πρώτο βαθμό, με επιλεκτικές τηλεφωνικές συνομιλίες…
Τα ερωτήματα
Για την «υπόθεση Koriopolis», που αφορούσε στημένους ποδοσφαιρικούς αγώνες και παράνομο στοιχηματισμό, την περίοδο 2008-2011, μετά το πέρας της προανάκρισης, η κυρία Παπανδρέου τον Ιούνιο του 2011 συνέταξε πολυσέλιδο πόρισμα και άσκησε ποινική δίωξη κατά 83 προσώπων (πρόεδροι και στελέχη ΠΑΕ, προπονητές, ποδοσφαιριστές, στελέχη της ΕΠΟ, κ.α).
Η ποινική δίωξη στηρίχθηκε κατά κύριο λόγο στις διαταχθείσες από την κυρία Ράϊκου άρσεις του απορρήτου τηλεφωνικών συνομιλιών των εμπλεκομένων προσώπων, οι οποίες επικυρώθηκαν με αντίστοιχα βουλεύματα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών.
Όταν όμως η δικογραφία διαβιβάστηκε στον τότε 9ο τακτικό ανακριτή, Γεώργιο Κασίμη, εκείνος διαπίστωσε ότι τα χιλιάδες φύλλα χάρτου, που υποτίθεται ότι αποτύπωναν τις υποκλαπείσες τηλεφωνικές συνομιλίες, ήταν… σκέτα “μπακαλόχαρτα”.
Έτσι, ο κ. Κασίμης στις 28/11/2011 με έγγραφό του προς την ΕΥΠ – το οποίο χαρακτήρισε ως «εξαιρετικά επείγον» - ζήτησε έγγραφη απάντηση στα εξής ερωτήματα:
1) Στη δικογραφία υπάρχουν 82 CD (σ.σ με τις τηλεφωνικές συνομιλίες) που φέρουν επί του σώματός τους την ανυπόγραφη φράση legal copy (νόμιμο αντίγραφο). Υπάρχει κάποιο πρωτότυπο;
2) Τα CD αυτά εισήχθησαν στη δικογραφία χωρίς διαβιβαστικό έγγραφο. Ποιος είναι ο αποστολέας;
3) Πως διακινήθηκαν τα CD; Ταχυδρομικώς ή χέρι με χέρι;
4) Σε ποια υπηρεσία (σ.σ της Εισαγγελίας) παραδόθηκαν;
5) Στη δικογραφία υπάρχουν κλασέρ με άγνωστο ακριβώς φύλλων χάρτου που περιέχουν δακτυλογραφημένες απομαγνητοφωνήσεις. Πώς εισήχθησαν στη δικογραφία οι απομαγνητοφωνήσεις αυτές;
6) Από ποιο φορέα έγιναν οι απομαγνητοφωνήσεις;
7) Πώς καθορίστηκε ποια σημεία των συνομιλιών θα απομαγνητοφωνηθούν [α) συνολικώς, β) εν περιλήψει και γ) καθόλου];
8) Με ποιο κριτήριο αναγράφηκε για κάποιες συνομιλίες ότι είναι “άνευ ενδιαφέροντος”; Γιατί δεν επισυνάφθηκαν και αυτές στη δικογραφία αφού, ούτως ή άλλως έγινε η επεξεργασία τους (κάποιο φυσικό πρόσωπο τις άκουσε, ώστε να αποφανθεί ότι δεν χρειάζονται να απομαγνητοφωνηθούν)
9) Για ποιο λόγο οι απομαγνητοφωνημένες συνομιλίες α) δεν φέρουν υπογραφές αυτών που τις απομαγνητοφώνησαν; β) δεν φέρουν (ενιαία ή μη) αρίθμηση; γ) είναι γραμμένες με διαφορετικές γραμματοσειρές και δεν έχουν ενιαία μορφή;
10) Ποιο φυσικό πρόσωπο παρέλαβε τις επίμαχες απομαγνητοφωνήσεις;
Και μόνο το έγγραφο αυτό του τότε τακτικού ανακριτή ήταν ικανό να τινάξει στον αέρα όλα τα στοιχεία της έρευνας που είχε διενεργήσει η κυρία Παπανδρέου με την καθοδήγηση της κυρίας Ράϊκου. Όμως η Δικαιοσύνη όπως ξέρουμε… είναι τυφλή! Κανείς αρμόδιος δεν είδε, ούτε άκουσε τίποτα!!!
Η απόρρητη απάντηση της ΕΥΠ
Την επομένη ακριβώς (29 Νοεμρίου 2011) ο τότε διοικητής της ΕΥΠ, Κωνσταντίνος Μπίκας, σε έγγραφό του, που χαρακτήρισε ως «ΑΠΟΡΡΗΤΟ», προς τον ανακριτή αλλά και την κυρία Ράϊκου (προς ενημέρωσή της) αναφέρει μεταξύ των άλλων:
- «Οι ογδόντα δύο (82) ψηφιακοί δίσκοι – CD στους οποίους αναφέρεστε αποτελούν γνήσια αντίγραφα από τα συστήματα επισυνδέσεων της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών και γι’ αυτό χαρακτηρίζονται ως νόμιμα αντίγραφα – legal copies.
- Πέραν των ανωτέρων, ουδέν άλλο παρεδόθη από την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών, προς την οποία σας παραπέμπουμε για περαιτέρω διευκρινήσεις».
Με άλλα λόγια, η τότε διοίκηση της ΕΥΠ υποστήριξε ότι χρησιμοποίησε για την καταγραφή των τηλεφωνιών συνομιλιών το λεγόμενο “αρχικοριό” και τις επιλεκτικές απομαγνητοφωνήσεις σε “μπακαλόχαρτα” τις διενήργησε είτε η κυρία Ράϊκου είτε η κυρία Παπανδρέου!
Η συγκάλυψη
Αντί λοιπόν να διαταχθεί τότε η νόμιμη απομαγνητοφώνηση – όπως επιτάσει η δικονομία - όλων ανεξαιρέτως των συνομιλιών που περιείχαν τα 82 CD, αποφασίστηκε (άραγε με ποια κριτήρια;) η επιλεκτική απομαγνητοφώνηση ελάχιστων μόνον συνομιλιών και η υπόθεση ανατέθηκε στη συνέχεια στον τότε εφέτη-ειδικό ανακριτή, Γεώργιο Καλόφωνο.
Με έκπληξή του και εκείνος διαπιστώνει, ότι από τη δικογραφία λείπουν οι αποδείξεις παράδοσης από την ΕΥΠ και παραλαβής από την Εισαγγελία Πρωτοδικών της Αθήνας των 82 CD με τις υποκλαπείσες τηλεφωνικές συνομιλίες.
Έτσι, στις 13 Μαρτίου 2012 συντάσσει έγγραφο προς την κυρία Ράϊκου ζητώντας να του διαβιβαστούν «επικυρωμένα αντίγραφα παράδοσης- παραλαβής των ψηφιακών δίσκων που απεστάλησαν από την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών σε εκτέλεση των υπ’ αριθμ. 172/2011, 334/2011, 771/2011 και 772/2011 βουλευμάτων του Συμβουλίου Πλημ/κών Αθηνών».
Στο «έγγραφο Καλόφωνου» απάντησε η κυρία Πόπη Παπανδρέου – προφανώς μετά από εντολή της κυρίας Ράϊκου – αποστέλλοντας, στις 13 Μαρτίου, 76 «επικυρωμένα αντίγραφα των αποδεικτικών παράδοσης-παραλαβής των ψηφιακών δίσκων…» (αριθμ. πρωτ. 158687/2012).
Κατασκευασμένες αποδείξεις
Όμως - όπως μπορεί να διαπιστώσει ακόμη και ένας πρωτοετής φοιτητής της Νομικής- οι εν λόγω αποδείξεις είναι κατασκευασμένες και μάλιστα με πολύ πρόχειρο τρόπο ειδικότερα:
α) Σε καμία από τις 76 αποδείξεις παραλαβής δεν υπάρχει υπογραφή του παραδίδοντος
β) Μόνο σε πέντε από τις 76 υπάρχει σφραγίδα της Εισαγγελίας Πρωτοδικών κάτω από τη λέξη ο παραλαβών και έτσι δεν προκύπτει αν οι αναφερόμενοι στις αποδείξεις ως «παραλαβόντες» είναι υπάλληλοι της Εισαγγελίας αρμόδιοι για την παραλαβή των 82 CD της ΕΥΠ
γ) Στο σύνολο των αποδείξεων έχει τεθεί η έντυπη σφραγίδα με την ένδειξη «Υπηρεσιακό Αντίγραφο – Αθήνα 13.03.2012 – Γραμματέας» και από κάτω 76 μονογραφές άγνωστου προσώπου!!!
Εδώ και τώρα έρευνα
Κάτω, λοιπόν, από αυτές τις συνθήκες και πρωτοφανείς για τη λειτουργία ενός δημοκρατικού πολιτεύματος διαδικασίες, κάποιοι που ίσως αποδειχθούν αθώοι κλείστηκαν στις φυλακές, κάποιοι που ίσως ήταν ένοχοι κατάφεραν να αθωωθούν και κάποιοι, λόγω του τρόπου που διεξήχθησαν οι απομαγνητοφωνήσεις των τηλεφωνικών συνομιλιών, δεν βρέθηκαν ποτέ στο εδώλιο του κατηγορούμενου.
Γι’ αυτό, φρονούμε ότι η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου οφείλει να διατάξει έρευνα, προκειμένου να διαπιστωθεί αν λειτουργοί της Δικαιοσύνης έχουν διαπράξει το αδίκημα της κατάχρησης εξουσίας κατά τη διερεύνηση ενός μεγάλου σκανδάλου.
Επίσης, για να διασωθεί- έστω και τώρα- το κύρος της Δικαιοσύνης, είναι απαραίτητο να εντοπιστεί, επιτέλους, ο φάκελος που περιέχει τα πρωτότυπα έγγραφα απόδειξης και παραλαβής των 82 CD της ΕΥΠ. Τον πήραν η κυρία Ράϊκου ή η κυρία Παπανδρέου στο σπίτι τους; Αν βρίσκεται “φυλαγμένος” σε κάποιο συρτάρι της Εισαγγελίας Πρωτοδικών, με βάση ποια δικονομική διάταξη έγινε κάτι τέτοιο; Από πότε, δηλαδή, η Εισαγγελία κρατάει πρωτότυπα αντίγραφα υπόθεσης που ήδη έχει φτάσει να εκδικάζεται ενώπιον του Πενταμελούς Εφετείου;
Και κάτι τελευταίο: Για ποιο λόγο δεν έγινε ποτέ, όπως προβλέπουν οι κείμενες διατάξεις, επίσημη απομαγνητοφώνηση όλων των τηλεφωνικών συνομιλιών; Ποια πρόσωπα ήθελαν να καλύψουν η κυρία Ράϊκου με την κυρία Παπανδρέου; Είναι αλήθεια ότι ανάμεσα σε αυτά ήταν και πολιτικοί; Δεν γνώριζαν, ότι οι επιλεκτικές απομαγνητοφωνήσεις και μάλιστα σε “μπακαλόχαρτα” θα κηρύσσονταν, από ένα Δικαστήριο που σέβεται το θεσμικό του ρόλο, ΑΚΥΡΕΣ και ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ, όπως τελικά έπραξε το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων; Ή μήπως αυτός ήταν ο τελικός τους σκοπός;
*του Στέλιου Βορίνα
ΑΝΑΡΤΗΘΗΚΕ 23-10-2018 από directNEWS.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου