Στην συνέντευξη του στην εφημερίδα "Τύπος της Κυριακής", ο ακαδημαϊκός κ. Βασίλης Μαρκεζίνης* προτρέπει τον πρωθυπουργό να δείξει και στα εθνικά θέματα τα ίδια κότσια που έδειξε και στη...λήψη μερικών οικονομικών αποφάσεων.
Ο κ. Μαρκεζίνης αναφέρει ότι οι διαψεύσεις του πρωθυπουργού για τα περί συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου με την Τουρκία δεν είναι σαφείς για τον ίδιο, ενώ επισημαίνει ότι τέτοιες συζητήσεις με την Τουρκία δεν μπορεί να γίνονται υπό το καθεστώς απειλών. Συμπληρώνει δε ότι «τέτοιες συζητήσεις δεν μπορεί να γίνονται εν κρυπτώ και ότι θα πρέπει η Κυβέρνηση να τα συζητήσει δημόσια σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών».
Ο κ. Μαρκεζίνης επικρίνει όλους αυτούς που προσπαθούν – υπό αμερικάνικη επιρροή- να πείσουν ότι οι Τούρκοι έχουν αλλάξει στάση και ότι είναι προς το συμφέρον της Ελλάδας να μοιράσει την περιουσία της μαζί με τους γείτονες της. «Παρουσιάζοντας τη λύση ως κατά βάσιν επιχειρηματική απόφαση γεωτρήσεων και σμικραίνοντας τις πολιτικές της εντυπώσεις, μπορεί να είναι τρόπος να καμουφλάρουν αυτό που πολλοί θα ελάμβαναν ως απεμπόληση εθνικών δικαιωμάτων» συμπληρώνει ο Μαρκεζίνης. Ο γνωστός ακαδημαϊκός εκφράζει την πεποίθηση του ότι το νήμα που συνδέει τα συμφέροντα που επηρεάζουν την εξωτερική πολιτική της Ελλάδας αργά ή γρήγορα θα σπάσει, κάνει λόγο και για ποινικές ευθύνες αυτών που αποφασίζουν και τονίζει ότι ο κυρίαρχος λαός δεν συγχωρεί εύκολα αυτούς που ζημιώνουν τα συμφέροντα του.
«Έχουμε δικαίωμα να φτιάξιουμε την δική μας ΑΟΖ» αναφέρει ο κ. Μαρκεζίνης , δικαίωμα που δίνει το νέο δίκαιο της Θάλασσας και συμπληρώνει ότι θα έπρεπε σε συνεννόηση με την Κύπρο και την Αίγυπτο (που μοιράζεται την ΑΟΖ με την Κρήτη) «να τα είχαμε διακηρύξει από καιρό καταθέτοντας τους χάρτες στα Ηνωμένα Έθνη».
Η συνέντευξη τελειώνει με τη ρηξικέλευθη πρόταση να γίνουν εκλογές, μια και η χώρα, ουσιαστικά, έχει φθάσει στο αδιέξοδο - οικονομικό, κοινωνικό, εθνικό. Γι’ αυτόν, το ενδεχόμενο να μην κερδίσει κανείς αυτές τις εκλογές δεν θα σημαίνει καταστροφή. Αντίθετα, μια ανανεωμένη Βουλή, χωρίς ένα κόμμα να έχει πλειοψηφία, θα αναγκαζόταν να συμφωνήσει σ’ ένα πρόγραμμα κοινής αποδοχής, που μετά, τουλάχιστον τα δύο μεγαλύτερα κόμματα, θα μπορούσαν να εφαρμόσουν με τη συναίνεση της μεγίστης πλειοψηφίας της Βουλής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου