Πρόκειται για μικρές εκτάσεις γης που χαρακτηρίζονται ως ανεξάρτητα έθνη με ελάχιστο πληθυσμό, και που δεν είναι διεθνώς αναγνωρισμένα. Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για τους οποίους δημιουργήθηκαν αυτές οι οντότητες, όπως για πράδειγμα για λόγους διαμαρτυρίας, για την αύξηση του τουρισμού ή απλώς για πλάκα. Στις μέρες μας ο αριθμός των μικροεθνών φτάνει περίπου τα 400.
Το θέμα αυτό αποφάσισε να το εξερευνήσει ενδελεχώς ο φωτογράφος Leó Delafontaine, ο οποίος το 2012 επισκέφτηκε 6 χώρες και 3 ηπείρους για να απαθανατίσει 12 μοναδικά μιρκοέθνη.
Ο Delafontaine δήλωσε στο Business Insider πως παρόλο που μερικά θέματα παρουσιάζονται χιουμοριστικά, θα ήθελε να εμφυτεύσει στο μυαλό των αναγνωστών του γεωπολιτικά, εθνικά αλλά και πολιτισμικά ερωτήματα σχετικά με τη σπουδαιότητα ύπαρξης των μικροεθνών.
Παρακάτω παρατίθενται εικόνες από τη μελέτη του. Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε στην ιστοσελίδα του ή στα βιβλία του από τις εκδόσεις Diaphane Editions.
Το πρώτο μικροέθνος που τράβηξε το ενδιαφέρον του φωτογράφου είναι το Πριγκιπάτο του Sealand. Βρίσκεται σε μια εγκαταλελειμμένη στρατιωτική έκταση του δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, 8 μίλια από τη Μεγάλη Βρετανία, σε διεθνή ύδατα. Ιδρύθηκε το 1967 από τον Paddy Roy Bates ο οποίος έψαχνε τρόπο να μεταδώσει από έναν παράνομο ραδιοφωνικό σταθμό.
Στην φωτογραφία απαθανατίζεται ο γιος του Paddy Roy Bates, ο πρίγκιπας Michael, ο οποίος ανέλαβε την εξουσία το 1999. Η Sealand έχει τη δική της σημαία, το δικό της νόμισμα και εκδίδει δικά του διαβατήρια. Σύμφωνα με πηγές, το 2006 προκλήθηκε μια ηλεκτρική βλάβη και ο πρίγκιπας Michael προσπάθησε να πουλήσει τις εγκαταστάσεις για 906 εκατ. δολάρια.
Καθώς όμως αγοραστής δεν βρισκόταν, η κυβέρνηση της Sealand και η οικογένεια Bates αποφάσισαν να ανακαινίσουν τις εγκαταστάσεις και να κατοικήσουν εκεί μόνιμα. Σήμερα ο πληθυσμός της Sealand είναι 4 κάτοικοι.
Μελετώντας την ιστορία της Sealand, ο Delafontaine ανακάλυψε πως υπήρχαν ήδη πολλά μικροέθνη ανά τον κόσμο. Αποφάσισε λοιπόν να κάνει βαθύτερη έρευνα και να εστιάσει σε εκείνα με την πιο ενδιαφέρουσα ιστορία και τις μεγαλύτερες εκτάσεις. Η επόμενη στάση του ήταν η Saugeais, ένα μικροέθνος στη γενέτειρα του φωτογράφου, τη Γαλλία.
Η Republic of Saugeais ιδρύθηκε το 1947 σαν αστείο. Βρίσκεται κοντά στα γαλλοελβετικά σύνορα και απαρτίζεται από 11 πόλεις. Σήμερα αποτελεί έναν από τους πλέον τουριστικούς προορισμούς, εκδίδει κάρτες εισόδου και βγάζει επίσημα γραμματόσημα.
Ο εικονιζόμενος της παρακάτω φωτογραφίας είναι ο Travis McHenry, ο οποίος ίδρυσε το πρώτο του μικροέθνος στην ηλικία των 15 ετών. Έκτοτε έχει δημιουργήσει ακόμα 3, με το μακροβιώτερο να είναι η Calsahara (συνδυασμός των ονομάτων California και Sahara) που βρίσκεται στα νότια της California. Το μικροέθνος αυτό δημιουργήθηκε το 2009 σε μια έκταση 9,5 τετραγωνικών μιλίων που του παραχώρησε η γιαγιά του.
Η Calsahara βρίσκεται πολύ κοντά στο Los Angeles και σήμερα ο αριθμός των κατοίκων του κυμαίνεαι μεταξύ 3 και 10. Εκδίδει δικά του γραμματόσημα και έχει δικό του νόμισμα, στα οποία απεικονίζεται ένα χαμογελαστό πορτρέτο του McHenry.
Το κράτος του La Boirie ιδρύθηκε το 2006 από τρεις φίλους, τον Phillipe, τον Pascal και τον Sebastien, λάτρεις της γαλλικής ιστορίας, γεωγραφίας και πολιτικής.
Το έθνος που ίδρυσαν έχει δικό του ημερολόγιο, εθνικές εορτές, και ξενοδοχεία για να φιλοξενούν τους τουρίστες. Συχνά διεξάγονται γιορτές και οι κάτοικοί του είναι ένθερμοι υποστηρικτές του ηδονισμού και του eco-citizenship.
Το 1982, όταν η συνοριακή περίπολος άρχισε να κάνει κυκλοφοριακές συμφορήσεις κοντά στη Route 1, την μοναδική είσοδο στη Florida Key, ο δήμαρχος του Key West, Dennis Wardlow αποφάσισε να αποκόψει ένα τμήμα από τις ΗΠΑ και να ιδρύσει τη Conch Republic, σαν ένδειξη διαμαρτυρίας.
Σήμερα η Conch Republic αποτελεί τουριστικό θέρετρο και κάθε 23η Απριλίου οι περήφανοι πολίτες της πόλης και όσοι τουρίστες ενδιαφέρονται, γιορτάζουν την Ημέρα Ανεξαρτησίας της πόλης και διαξάγουν ένα επταήμερο γλέντι.
Το Πριγκιπάτο της Seborga της Ιταλίας είναι ίσως το μακροβιότερο μικροέθνος του κόσμου. Το 1960, ένας ανθοπώλης ονόματι Giorgio Carbone άρχισε να διαδίδει την ιδέα οτι η κωμόπολη αυτή δεν ήταν στη δικαιοδοσία της Ιταλίας, και μάλιστα έκανε έρευνα και ανακάλυψε πως πραγματικά η Seborga δεν συμπεριλαμβανόταν στην Πράξη της Ενοποίησης της Ιταλίας που υπεγράφη το 1861. Παρόλο που η ανεξαρτησία της Seborga δεν αναγνωρίζεται από την ιταλική κυβέρνηση, η πόλη διεκδικεί σθεναρά την κυριαρχία της αλλά ουσιαστικά λειτουργεί σαν τουριστικός προορισμός. Ο ίδιος ο Delafontaine δηλώνει πως κάθε μικροέθνος έχει λόγο ύπαρξης αλλά ο τουρισμός είναι ο πιο ευεργετικός παράγοντας.
Το 1981, τρεις έφηβοι από την Αυστραλία διεκδίκησαν ένα προάστιο του Σίντεϊ έκτασης 110 τετραγωνικών ποδιών, με σκοπό να ιδρύσουν το έθνος Empire of Atlantium. Στη συνέχεια, έχρισαν τον έναν από τους τρεις ηγέτη τους και τον ονόμασαν «Emperor George II». Έκτοτε λειτουργεί σαν ανεξάρτητο μικροέθνος, που όμως δεν σκοπεύει να «απογαλακτιστεί» από το μητρικό του κράτος με το οποίο ουσιαστικά συνυπάρχουν.Τουλάχιστον μέσω της έκθεσης από τα ΜΜΕ, το όλο σχέδιο φαίνεται να βαίνει καλώς. Ο αυτοκράτορας George II , του οποίου το πραγματικό όνομα είναι George Cruickshank, έγινε η φωνή της Αριστεράς στην Αυστραλία αλλά και ειδήμων και πρέσβης όλων των μικροεθνών. Διατελεί και σαν πρόεδρος των PoliNations στο ετήσιο συνέδριο των μικροεθνών.
Ένα από τα γνωστότερα μικροέθνη των ΗΠΑ είναι η Republic of Molossia. Ιδρύθηκε από 3 εφήβους το 1977 και καταλαμβάνει 1,3 στρέμματα της ερήμου του Dayton της Nevada. Υπέστη πολλές αλλαγές καθεστώτων και μετονομάστηκε αρκετές φορές (η αρχική του ονομασία ήταν Grand Republic of Vuldstein) μέχρι που ο πρωθυπουργός Kevin Baugh αποφάσισε να αφιερώσει τη ζωή του στο έθνος και έκανε καινοτόμες αλλαγές. Ίδρυσε ταχυδρομείο, τελωνείο, πινακίδες, άρχισε να εκπέμπει ακόμα και δικό του τηλεοπτικό κανάλι. Σύντομα το όνομα του Baugh έγινε ευρέως γνωστό και η δράση του ενέπνευσε πολλούς. Πολλοί τον έθεσαν σαν πρότυπο υποδειγματικού ηγέτη λόγω της ενεργής του παρουσίας στην «μικροεθνική σκηνή». Ένα από τα σημαντικότερα επιτεύγματά του ήταν που καθιέρωσε τους πρώτους Μικροεθνικούς Ολυμπιακούς Αγώνες, όπου ο ίδιος κέρδισε το χρυσό μετάλιο στο Φρίσμπι.
Ο Delafontaine δηλώνει πως το αγαπημένο του μικροέθνος είναι αναμφισβήτητα το Kingdom of Elleore, που βρίσκεται σε ένα νησάκι έξω από τις ακτές της Δανίας και ιδρύθηκε το 1944. Σήμερα, το νησί είναι εντελώς ακατοίκητο εκτός από μια και μοναδική εβδομάδα το χρόνο, οπότε οι πολίτες μεταβαίνουν στο νησί και γιορτάζουν τα 70 χρόνια των εκκεντρικών παραδόσεων του νησιού, όπως για παράδειγμα η απαγόρευση των σαρδέλων σε κονσέρβα και το βιβλίο «Ροβινσόνας Κρούσος». Η ιστορία του νησιού διδάσκεται στα σχολεία της Δανίας και έχουν δημιουργηθεί παραδοσιακά τραγούδια, χοροί, ακόμα και δικά τους αθλήματα όπως το «Cracket». Ο φωτογράφος μας εξηγεί πως όλοι οι πολίτες του Kingdom of Elleore είναι πολύ περήφανοι για το μικροέθνος τους. Εξάλλου « Αν δε ήταν, γιατί να μπαίνουν στον κόπο να συμμετέχουν σε όλο αυτό;»
.sofokleousin
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου