Στην τρύπα του λαγού...

Στην τρύπα του λαγού...

Και εκκλησία να ’κλεβες, δεν θα ’ταν βαρύτερη η αμαρτία σου. Αν απλώσεις χέρι στο παγκάρι, σημαίνει ότι ο φόβος του Θεού δεν σου λέει πολλά, πράγμα που...
ισχύει ακόμα και για όσους «θεοφοβούμενους» κάνουν ακόμα πιο μακριούς σταυρούς μόλις πάρουν είδηση ότι τους γράφει η κάμερα. 

Αν όμως απλώσεις χέρι στη UNICEF, σημαίνει ότι δεν σου λέει τίποτε ο πόνος των ανθρώπων, και μάλιστα των παιδιών. Κι αυτό είναι τρισχειρότερο. Διεθνές Ταμείο Επείγουσας Βοήθειας των Ηνωμένων Εθνών για τα Παιδιά, αυτά δηλώνει το αγγλικό ακρωνύμιο UNICEF. Οπως αποκαλύπτεται όμως επίσημα, ορισμένοι καλοί άνθρωποι συμμετείχαν μεν στη διοίκηση του ελληνικού τμήματος της μη κερδοσκοπικής οργάνωσης, είχαν εντούτοις άλλες έγνοιες και δεν πρόκαμαν να αποκρυπτογραφήσουν τον τίτλο της. Και να τον νιώσουν.

«Οσο προχωρούσαμε μπαίναμε πιο βαθιά στην τρύπα του λαγού και δεν θα τελείωνε ποτέ». Ετσι εξήγησε η υπεύθυνη των Κεντρικών της Γενεύης την απόφαση να μην προχωρήσει ο αναδρομικός έλεγχος πέρα από τη δεκαπενταετία. Απέδωσε μάλιστα στη χώρα μας ακόμα μία ανεπιθύμητη πρωτιά, λέγοντας ότι στη σταδιοδρομία της δεν είδε ποτέ άλλοτε να έχουν διασπαθιστεί τόσα ποσά και σε τόσο βάθος χρόνου. 

«Ούτε καν στην Αφρική» πρόσθεσε, όπως αναφέρουν οι εφημερίδες. Είναι παμπάλαιη και πανευρωπαϊκή η άδικη συνήθεια να αντιμετωπίζουμε την Αφρική σαν πηγή της κάθε κακότητας και κατωτερότητας. Τη βλέπουμε παιδιόθεν από κάτω μας στον χάρτη, σε μια Γη εντούτοις στρογγυλή, δίχως πάνω και κάτω, και παρασυρόμαστε να νιώθουμε ανώτεροί της.

Υπέρογκοι μισθοί (κάτι ταπεινά εξαχίλιαρα), ανεξήγητες σπατάλες (τα πολλά για διοικητικές ανάγκες και έξοδα μάρκετινγκ, τα λιγοστά για τα παιδιά), οικογενειοκρατία, σοβαρές οικονομικές παρατυπίες, σκοτεινές προμήθειες. Γεμάτη ντροπιαστικά ευρήματα η τρύπα του λαγού. 

Αγόραζε ο κόσμος τετράδια Γιούνισεφ, μπλουζάκια, γούρια, λαμπάδες, χριστουγεννιάτικες μπάλες Γιούνισεφ, με την απόλυτη σιγουριά ότι δεν θα χαθεί ούτε λεπτό. Οτι το ευρώ του θα γίνει χαμόγελο παιδιού σε κάποιο πληγωμένο μέρος της Γης. Πιο πολύ εμπιστευόταν τη Γιούνισεφ παρά τις εκκλησιαστικές ΜΗΚΥΟ, μία εκ των οποίων άλλωστε είχε σκανδαλίσει παλαιότερα το πλήρωμα με τη δράση της, αφού φαίνεται ότι ούτε σ’ αυτά τα κλιμάκια λειτουργεί αποτελεσματικά ο φόβος του Θεού. Τώρα; Θλίψη και οργή. Και ντροπή. Νιώθουμε όλοι μας ντροπιασμένοι, γιατί εκείνοι που θα ’πρεπε να ντρέπονται δεν είχαν τέτοιες βλακώδεις ευαισθησίες.

Παντελής Μπουκάλας

Καθημερινή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)