Απώλεια προσανατολισμού ή κακό χωριό τα λίγα σπίτια…
Είναι κοινό μυστικό ότι τελευταία η
Φώφη Γεννηματά δεν βρίσκεται και στα καλά της πολιτικά. Το ανοσιούργημα
της εξαφάνισης του ΠΑΣΟΚ των συμβόλων, της ιδεολογίας και...
του ιδρυτή του, γίνεται μπούμερανγκ. Το κόμμα που πήγε να στήσει στη θέση του -ιδρύτρια κόμματος κι αυτή σαν τόσους άλλους- παραπαίει, με τάσεις διάλυσης πριν καν συγκροτηθεί.
Είναι εμφανώς Βαβυλωνία χωρίς ιδεολογία οργάνωση και και συνοχή και τείνει να διαλυθεί πριν καν συγκροτηθεί. Παρά τις δημοσκοπικές «κονσομασιόν» η συμμετοχή του στη Βουλή είναι αμφίβολη. Επιπλέον υπάρχει κίνδυνος να την προλάβουν οι εξελίξεις -στις οποίες ενδέχεται να μετέχει και ο Σταύρος Θεοδωράκης.
Σ’ αυτή τη κατάσταση θα μπορούσε να βρει κανείς λογικό ότι ζητάει… εκλογές. Τις ζητάει όπως ακριβώς ο Μητσοτάκης: για να μην γίνουν. Από μόνο του άλλωστε αυτό το ενδεχόμενο θα ήταν αυτοκτονικό για τη χώρα. Την ώρα που βγαίνει από το Μνημόνιο και βελτιώνει όλους τους δείκτες της να ξανακυλήσει στην αβεβαιότητα. Κανείς δεν θα δείξει κατανόηση αν μόνη της Ελλάδα προκαλέσει πολιτική αναταραχή. Η Φώφη το ξέρει, προφανώς.
Αν παρόλα αυτά έχει εξήγηση γιατί ζητάει εκλογές -και ενδεχομένως έχει και νόημα να ζητάει και συζήτηση στη Βουλή για την έξοδο- πως τις ζητάει δείχνει απώλεια προσανατολισμού: με επιστολή στον… πρόεδρο της Βουλής. Είναι ίσης αξίας σα να τις ζητάει από τον Αρχιεπίσκοπο ή από τον Σύλλογο Αμειβομένων Καλαθοσφαιριστών.
Πρόωρες εκλογές, μπορούν να γίνουν μόνο σε δυο περιπτώσεις. Η μια είναι να πέσει η κυβέρνηση. Αν βλέπει τέτοιο ενδεχόμενο η κυρία, κακώς βιάζεται και το καίει. Η άλλη είναι να ζητήσει ο Πρωθυπουργός από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας διάλυση της Βουλής για την αντιμετώπιση εθνικού θέματος. Αν έχει πληροφορίες ότι επίκειται κάτι τέτοιο τότε η επιστολή της δεν είναι πρωτοβουλία, αλλά κουτοπονηριά.
Προφανώς ούτε το ένα, ούτε το άλλο θα συμβεί. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι η Γεννηματά γίνεται πάλι θύμα κακών συμβουλών και δείχνει να μην γνωρίζει ούτε καν το Σύνταγμα και τις προβλέψεις του. Η επιστολή της προς τον Νίκο Βούτση είναι περιβόλι. Ζητάει εκλογές …. προτού κλείσει η συμφωνία με τους δανειστές για την έξοδο από το πρόγραμμα, την οποία έξοδο σε άλλες περιπτώσεις αμφισβητεί.
Ζητάει από τα κόμματα να μιλήσουν για τη διαπραγμάτευση τώρα που αυτή τελειώνει. Και ταυτόχρονα θεωρεί την έξοδο ως «τετελεσμένα» μπροστά στα οποία δεν επιτρέπεται να βρεθούμε. Αλλού ο παπάς, αλλού τα ράσα.
Επιμένει ότι η καθαρή έξοδος είναι… κυβερνητική προπαγάνδα, στην οποία προφανώς συμμετέχουν ο Γιούνγκερ, ο Γκουρία, οι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, τα κοινοτικά όργανα, οι διεθνείς οργανισμοί. Και βρίσκει «ανυπαρξία ολοκληρωμένου εθνικού σχεδίου ευρύτερης συναίνεσης για τη μεταμνημονιακή πορεία της χώρας», όταν η ίδια δεν συμβάλλει σ’ αυτή τη συναίνεση.
Σα να μην παρακολουθεί της εξελίξεις επιμένει ότι «η κυβέρνηση έχει συρθεί σε ένα νέο, άτυπο μνημόνιο, με σκληρές δεσμεύσεις και χωρίς πια φθηνό χρήμα για την κάλυψη των δανειακών αναγκών της χώρας». Άλλα αντ’ άλλα και της Βασιλικής το γάλα. Ή παλιά είναι η επιστολή, ή δεν παρακολουθεί τις εξελίξεις.
Τέτοια πράγματα δεν περιμένει κανείς ούτε από τον Λεβέντη. Με τη λογική του οποίου μάλιστα η Γεννηματά αποφαίνεται ότι η «η κυβέρνηση δεν έχει καμία λαϊκή νομιμοποίηση για να αναλάβει τέτοιες σοβαρές δεσμεύσεις.» Δηλαδή δεν έχει νομιμοποίηση να βγάλει τη χώρα από το Μνημόνιο, ενώ η κυβέρνηση Παπανδρέου στην οποία συμμετείχε, είχε νομιμοποίηση να τη βάλει. Θα μας τρελάνουν…
Η πρόεδρος του Κινάλ προσποιείται ότι δεν αντιλαμβάνεται ότι το κόμμα της έχει απολογούμενο σε ό,τι αφορά το Μνημόνιο. Γι’ αυτό άλλωστε έχει περιορισμένη πολιτική βαρύτητα, αν λάβουμε υπόψη της τελευταία ετυμηγορία του ελληνικού λαού, ενώ και στην επόμενη δεν προβλέπεται να ενισχυθεί ιδιαίτερα.
Αν θέλει να παίξει ρόλο στις εξελίξεις, ας κάνει αυτό που θα έκανε το πραγματικό ΠΑΣΟΚ. Να στοιχηθεί με το μπλοκ της ευρύτερη Δημοκρατικής παράταξης κατά της Δεξιάς και να συμπράξει με τον ΣΥΡΙΖΑ στην ολοκλήρωση της τετραετίας. Να συμβάλλει να αρχίσει ομαλά η μεταμνημονιακή περίοδος και ταυτόχρονα ανάλογα με τους συσχετισμούς να συζητήσει με τον Αλέξη Τσίπρα και τις άλλες προοδευτικές δυνάμεις την προοπτική της κυβερνώσας Κεντροαριστεράς. Τα υπόλοιπα, αν δεν είναι μικρομεγαλισμός, είναι στοιχεία εσωκομματικής κρίσης, την οποία προσπαθεί να εξάγει προτού ξεσπάσει. Ματαιοπονεί. Γιατί είναι κακό χωριό τα λίγα σπίτια...
Γ. Λακόπουλος-nonews
του ιδρυτή του, γίνεται μπούμερανγκ. Το κόμμα που πήγε να στήσει στη θέση του -ιδρύτρια κόμματος κι αυτή σαν τόσους άλλους- παραπαίει, με τάσεις διάλυσης πριν καν συγκροτηθεί.
Είναι εμφανώς Βαβυλωνία χωρίς ιδεολογία οργάνωση και και συνοχή και τείνει να διαλυθεί πριν καν συγκροτηθεί. Παρά τις δημοσκοπικές «κονσομασιόν» η συμμετοχή του στη Βουλή είναι αμφίβολη. Επιπλέον υπάρχει κίνδυνος να την προλάβουν οι εξελίξεις -στις οποίες ενδέχεται να μετέχει και ο Σταύρος Θεοδωράκης.
Σ’ αυτή τη κατάσταση θα μπορούσε να βρει κανείς λογικό ότι ζητάει… εκλογές. Τις ζητάει όπως ακριβώς ο Μητσοτάκης: για να μην γίνουν. Από μόνο του άλλωστε αυτό το ενδεχόμενο θα ήταν αυτοκτονικό για τη χώρα. Την ώρα που βγαίνει από το Μνημόνιο και βελτιώνει όλους τους δείκτες της να ξανακυλήσει στην αβεβαιότητα. Κανείς δεν θα δείξει κατανόηση αν μόνη της Ελλάδα προκαλέσει πολιτική αναταραχή. Η Φώφη το ξέρει, προφανώς.
Αν παρόλα αυτά έχει εξήγηση γιατί ζητάει εκλογές -και ενδεχομένως έχει και νόημα να ζητάει και συζήτηση στη Βουλή για την έξοδο- πως τις ζητάει δείχνει απώλεια προσανατολισμού: με επιστολή στον… πρόεδρο της Βουλής. Είναι ίσης αξίας σα να τις ζητάει από τον Αρχιεπίσκοπο ή από τον Σύλλογο Αμειβομένων Καλαθοσφαιριστών.
Πρόωρες εκλογές, μπορούν να γίνουν μόνο σε δυο περιπτώσεις. Η μια είναι να πέσει η κυβέρνηση. Αν βλέπει τέτοιο ενδεχόμενο η κυρία, κακώς βιάζεται και το καίει. Η άλλη είναι να ζητήσει ο Πρωθυπουργός από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας διάλυση της Βουλής για την αντιμετώπιση εθνικού θέματος. Αν έχει πληροφορίες ότι επίκειται κάτι τέτοιο τότε η επιστολή της δεν είναι πρωτοβουλία, αλλά κουτοπονηριά.
Προφανώς ούτε το ένα, ούτε το άλλο θα συμβεί. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι η Γεννηματά γίνεται πάλι θύμα κακών συμβουλών και δείχνει να μην γνωρίζει ούτε καν το Σύνταγμα και τις προβλέψεις του. Η επιστολή της προς τον Νίκο Βούτση είναι περιβόλι. Ζητάει εκλογές …. προτού κλείσει η συμφωνία με τους δανειστές για την έξοδο από το πρόγραμμα, την οποία έξοδο σε άλλες περιπτώσεις αμφισβητεί.
Ζητάει από τα κόμματα να μιλήσουν για τη διαπραγμάτευση τώρα που αυτή τελειώνει. Και ταυτόχρονα θεωρεί την έξοδο ως «τετελεσμένα» μπροστά στα οποία δεν επιτρέπεται να βρεθούμε. Αλλού ο παπάς, αλλού τα ράσα.
Επιμένει ότι η καθαρή έξοδος είναι… κυβερνητική προπαγάνδα, στην οποία προφανώς συμμετέχουν ο Γιούνγκερ, ο Γκουρία, οι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, τα κοινοτικά όργανα, οι διεθνείς οργανισμοί. Και βρίσκει «ανυπαρξία ολοκληρωμένου εθνικού σχεδίου ευρύτερης συναίνεσης για τη μεταμνημονιακή πορεία της χώρας», όταν η ίδια δεν συμβάλλει σ’ αυτή τη συναίνεση.
Σα να μην παρακολουθεί της εξελίξεις επιμένει ότι «η κυβέρνηση έχει συρθεί σε ένα νέο, άτυπο μνημόνιο, με σκληρές δεσμεύσεις και χωρίς πια φθηνό χρήμα για την κάλυψη των δανειακών αναγκών της χώρας». Άλλα αντ’ άλλα και της Βασιλικής το γάλα. Ή παλιά είναι η επιστολή, ή δεν παρακολουθεί τις εξελίξεις.
Τέτοια πράγματα δεν περιμένει κανείς ούτε από τον Λεβέντη. Με τη λογική του οποίου μάλιστα η Γεννηματά αποφαίνεται ότι η «η κυβέρνηση δεν έχει καμία λαϊκή νομιμοποίηση για να αναλάβει τέτοιες σοβαρές δεσμεύσεις.» Δηλαδή δεν έχει νομιμοποίηση να βγάλει τη χώρα από το Μνημόνιο, ενώ η κυβέρνηση Παπανδρέου στην οποία συμμετείχε, είχε νομιμοποίηση να τη βάλει. Θα μας τρελάνουν…
Η πρόεδρος του Κινάλ προσποιείται ότι δεν αντιλαμβάνεται ότι το κόμμα της έχει απολογούμενο σε ό,τι αφορά το Μνημόνιο. Γι’ αυτό άλλωστε έχει περιορισμένη πολιτική βαρύτητα, αν λάβουμε υπόψη της τελευταία ετυμηγορία του ελληνικού λαού, ενώ και στην επόμενη δεν προβλέπεται να ενισχυθεί ιδιαίτερα.
Αν θέλει να παίξει ρόλο στις εξελίξεις, ας κάνει αυτό που θα έκανε το πραγματικό ΠΑΣΟΚ. Να στοιχηθεί με το μπλοκ της ευρύτερη Δημοκρατικής παράταξης κατά της Δεξιάς και να συμπράξει με τον ΣΥΡΙΖΑ στην ολοκλήρωση της τετραετίας. Να συμβάλλει να αρχίσει ομαλά η μεταμνημονιακή περίοδος και ταυτόχρονα ανάλογα με τους συσχετισμούς να συζητήσει με τον Αλέξη Τσίπρα και τις άλλες προοδευτικές δυνάμεις την προοπτική της κυβερνώσας Κεντροαριστεράς. Τα υπόλοιπα, αν δεν είναι μικρομεγαλισμός, είναι στοιχεία εσωκομματικής κρίσης, την οποία προσπαθεί να εξάγει προτού ξεσπάσει. Ματαιοπονεί. Γιατί είναι κακό χωριό τα λίγα σπίτια...
Γ. Λακόπουλος-nonews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου