Η εποχή των τεράτων...
Διότι, όπως εξήγησε, το...
«να κρατάς την οικονομία κλειστή φέρνει περισσότερο θάνατο από τον κορονοϊό». Και διότι, επίσης, εάν δεν πεθάνουμε από τον ιό θα πεθάνουμε… αυτοκτονώντας, αφού αποδεδειγμένα – και σύμφωνα με την Βρετανική Ψυχιατρική Επιθεώρηση που επικαλέστηκε – η οικονομική κρίση του 2008 προκάλεσε περισσότερες από 10.000 αυτοκτονίες σε ΗΠΑ και Ευρώπη. Οπερ, όπως κατέληξε ο Ντόναλντ Τραμπ, «δεν μπορούμε να αφήσουμε την θεραπεία να γίνει χειρότερη από το ίδιο το πρόβλημα» - άρα η αμερικανική οικονομία δεν μπορεί να μείνει «κλειστή» επ’ αόριστον, είτε υποχωρήσει, είτε δεν υποχωρήσει η πανδημία.
Κατά τους ορθόδοξους νεοφιλελεύθερους, ο αμερικανός πρόεδρος απλώς απάντησε ευθέως στο δίλημμα που έθεσε η Wall Street Journal εν μέσω χρηματιστηριακής πτώσης 30% και προβλέψεων, όπως αυτές της Goldman Sachs, που θέλουν την αμερικανική οικονομία να γνωρίζει ύφεση ακόμη και 24% λόγω του lockdown που φέρνει η υγειονομική κρίση: «Τι είναι χειρότερο, η θεραπεία ή η αρρώστια;» ήταν το ερώτημα που απηύθυνε η εφημερίδα. Κι ακόμη πιο λιανά το έθεσε ο νομικός και αναλυτής Σκοτ ΜακΜίλλαν, εκπροσωπώντας με βαθιά ειλικρίνεια την καθαρή ρεπουμπλικανική δεξιά: «Το δομικό πρόβλημα», είπε, «είναι εάν θα αποφασίσουμε να διαλύσουμε ολόκληρη την οικονομία για να σώσουμε το 2,5% του πληθυσμού που, πρώτον, είναι γενικά ακριβό να συντηρηθεί και, δεύτερον, δεν είναι παραγωγικό».
Σε όρους απλού πολιτικού κυνισμού, όλα αυτά σημαίνουν πως ο Τραμπ θέλει απλώς να επανεκελεγεί τον επόμενο Νοέμβριο. Και για να συμβεί αυτό χρειάζεται μια ζωντανή οικονομία. Ακόμη κι εάν αυτή του κοστίσει ένα εκατομμύριο νεκρούς ηλικιωμένους – και μη παραγωγικούς – αμερικανούς, όπως προειδοποιούν οι επιστημονικές μελέτες που βρίσκονται στο Οβάλ Γραφείο. Το πρόβλημα προφανώς δεν είναι ανυπέρβλητο για έναν πρόεδρο που για να πείσει ότι έχει στα χέρια του την θεραπεία για πάσα νόσο και πάσα καταστροφή, στέλνει τους ψηφοφόρους του να πεθάνουν πίνοντας φωσφορική χλωροκίνη.
Σε όρους ηθικούς και αξιακούς επίσης, το δόγμα Τραμπ – όπως κι η βρετανική του μετάλλαξη στο μοντέλο Τζόνσον – δεν είναι τίποτα λιγότερο και τίποτε περισσότερο από την νέα ευγονική, προσαρμοσμένη στις νεοσυντηρητικές δομές του laissez faire καπιταλισμού. Και σε όρους κοινής λογικής, η παγκόσμια συμπάθεια δεν μπορεί παρά να βρίσκεται στο πλευρό των Καναδών. Οι οποίοι έχουν κάνει «κίνημα» στα social media ζητώντας από τον Τριντό να χτίσει τείχος στα νότια σύνορα της χώρας και να στείλει τον λογαριασμό για τα κατασκευαστικά στην Ουάσιγκτον.
Πέραν τούτων, η διεθνής κοινότητα μπορεί επίσης να είναι βέβαιη ότι είτε μεσούσης της πανδημιας, είτε την επόμενη μέρα της κρίσης δεν χρειάζεται να προσδοκά αλληλεγγύη και στήριξη από την πάλαι ποτέ παγκόσμια ηγέτιδα της Δύσης. Κι όσοι προσβλέπουν ήδη σε ένα νέο «σχέδιο Μάρσαλ» καλύτερο θα ήταν να κοιτούν περισσότερο προς την ανατολή και την Κίνα, παρά προς την Ουάσιγκτον και το περιχαρακωμένο αμερικανικό χωριό του Τραμπ. Εκεί, ανέτειλε ήδη η εποχή των τεράτων…
Νικόλ Λειβαδάρη
tvxs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου