Ακροδεξιοί Vs ΛΟΑΤΚΙ: Οι αστυνομικές αρχές απέτυχαν να αποτρέψουν την επίθεση σε προβολή ταινίας για ομόφυλη οικογένεια

Καταβολή αποζημίωσης από το κράτος επιδίκασε το ΕΔΔΑ. Υπήρξε ολιγωρία της αστυνομίας τόσο κατά το περιστατικό, όσο και στις έρευνες, τονίζει.

Πλήρη αποτυχία των αρμοδίων αρχών να αποτρέψει επίθεση ακροδεξιών στοιχείων στη διάρκεια εκδήλωσης της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ καταγράφει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ). Παράλληλα, διακρίνει πως υπήρξε ελλιπής έρευνα σχετικά με τις καταγγελίες για

την ομοφοβική λεκτική κακοποίηση που δέχθηκαν.

Όλα ξεκίνησαν κατά τη διάρκεια μίας προβολής ταινίας για ομόφυλη οικογένεια, που είχε προγραμματιστεί από ένωση ΛΟΑΤΚΙ τον Φεβρουάριο του 2013, στο πλαίσιο του ιστορικού μήνα για τα άτομα αυτά.

Τότε, πενήντα περίπου από τους διαδηλωτές μπήκαν στο αμφιθέατρο και διέκοψαν την προβολή. Φώναζαν και εκτόξευαν προσβολές όπως «θάνατος στους ομόφυλους», «αδελφές» και «βρωμιάρηδες». Κάποιοι φέρονταν να κρατούσαν ακροδεξιές σημαίες και συνδέονταν με ακροδεξιό πολιτικό κίνημα της Ρουμανίας.

Οι διοργανωτές ειδοποίησαν την αστυνομία, η οποία ήταν παρούσα στο περιστατικό. Εισήλθαν στο χώρο, κατάσχεσαν μερικές σημαίες και αποχώρησαν παρά το ότι τους ζητήθηκε να παραμείνουν. Οι σχετικές αστυνομικές αναφορές δεν έκαναν αναφορά για ομοφοβικές ενέργειες. Καθώς οι διαδηλωτές είχαν στηθεί μπροστά στον προβολέα, οι διοργανωτές αναγκάστηκαν τελικά να ακυρώσουν την προβολή.

Στις 5 Μαρτίου 2013, η ένωση παραπονέθηκε στην αστυνομία για το περιστατικό, ισχυριζόμενη υποκίνηση σε διακρίσεις, κατάχρηση εξουσίας από τον περιορισμό των δικαιωμάτων και εμφάνιση φασιστικών, ρατσιστικών ή ξενοφοβικών συμβόλων δημόσια. Κινήθηκε έρευνα και έπειτα τερματίστηκε στις 14 Οκτωβρίου 2014 (το περιστατικό χαρακτηρίστηκε ως «ανταλλαγή απόψεων»), μια απόφαση η οποία έγινε δεκτή από τις αρχές.

Η έρευνα σχετικά με τη χρήση φασιστικών συμβόλων τερματίστηκε στις 11 Αυγούστου 2017. Πολλαπλές καταγγελίες από τους προσφεύγοντες στα δικαστήρια δεν ευδοκίμησαν. Συμπερασματικά, δεν ασκήθηκαν ποινικές διώξεις και δεν αποδόθηκαν κατηγορίες.

Υποχρέωση προστασίας

Η υπόθεση έφτασε στο ΕΔΔΑ μετά από προσφυγή του συλλόγου και 5 ατόμων, που παρακολουθούσαν την προβολή της ταινίας. Το περιστατικό αφορούσε συνολικά μια ομάδα 20 περίπου ατόμων που ήταν παρόντα στην προβολή και είχαν εξυβρισθεί από μια ομάδα 45 ατόμων, διαλύοντας αποτελεσματικά την εκδήλωσή τους. Υπήρξε ελάχιστη βοήθεια από την αστυνομία, η οποία δεν είχε καν παραμείνει στο αμφιθέατρο, παρά το γεγονός ότι στον χώρο βρίσκονταν αρκετές δυνάμεις και υπερτερούσαν έναντι των διαδηλωτών. Για το Δικαστήριο, αυτό δεν αποτέλεσε αποτελεσματική παρέμβαση, και δεν είχαν αποτρέψει την κακοποίηση που υπέστησαν οι προσφεύγοντες.

Το Δικαστήριο σημείωσε επίσης ότι οι εκθέσεις που συνέταξαν οι αστυνομικοί δεν περιείχαν καμία αναφορά στις ομοφοβικές προσβολές που υπέστησαν οι προσφεύγοντες και περιέγραψαν το περιστατικό χωρίς καμία αναφορά σε ομοφοβικές πράξεις. Το Δικαστήριο έκρινε ότι οι αρχές δεν εκτίμησαν σωστά τον κίνδυνο που υπέστησαν μεμονωμένα οι προσφεύγοντες στα χέρια των εισβολέων και δεν παρενέβησαν για να ανταποκριθούν επαρκώς για να προστατεύσουν την αξιοπρέπεια των προσφευγόντων έναντι ομοφοβικών επιθέσεων τρίτων.

Δεν διερευνήθηκε η υπόθεση

Το Δικαστήριο σημείωσε ότι η αστυνομία είχε εκ πρώτης όψεως αποδεικτικά στοιχεία για τη λεκτική κακοποίηση που υπέστησαν οι διαδηλωτές σχετικά με τον σεξουαλικό προσανατολισμό τους, δεδομένου ότι ήταν παρούσα. Υπήρξε υποχρέωση των αρχών να διερευνήσουν το ζήτημα – ένα πιθανό έγκλημα μίσους. Ωστόσο, δεν πραγματοποιήθηκαν σημαντικά ερευνητικά βήματα, ένα έτος μετά την υποβολή της μήνυσης, και η έρευνα ολοκληρώθηκε με διάρκεια 4 ετών και 8 μηνών. Το Δικαστήριο δεν θεώρησε ότι η έρευνα θα έπρεπε να ήταν τόσο δύσκολη στα αρχικά στάδια. Τελικά, οι αρχές απέτυχαν να ολοκληρώσουν και να πραγματοποιήσουν ποινική έρευνα για τις ενέργειες των εισβολέων.

Το Δικαστήριο σημείωσε, ιδίως, τη συνεπή παραπομπή των αρχών στη λεκτική κακοποίηση ως απλές «συζητήσεις» ή «ανταλλαγή απόψεων», ενώ είχαν περιγράψει τους δράστες ως «υποστηριχτές» των ακροδεξιών οργανώσεων και τα θύματα ως «υπέρμαχους» των ομοφυλικών σχέσεων.

Το Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι αρχές δεν είχαν λάβει εύλογα μέτρα για να διερευνήσουν εάν η λεκτική κακοποίηση είχε παρακινηθεί από την ομοφοβία. Για το λόγο αυτό, έκρινε ότι η Ρουμανία έπρεπε να καταβάλει 7.500 ευρώ στην προσφεύγουσα ένωση και 9.750 ευρώ σε κάθε προσφεύγοντα για ηθική βλάβη και 3.264 ευρώ από κοινού σε όλους τους προσφεύγοντες όσον αφορά τα έξοδα και τις δαπάνες.

Πηγή: echrcaselaw.com